Leest als een film

Dat Lotte goed kan schrijven had ik al ontdekt met Unsinkable, maar ook met Unwritable wordt dat weer goed duidelijk gemaakt. Nu is het niet de bedoeling het ene verhaal met het andere te vergelijken -- dat kan natuurlijk niet -- maar wat zo pakkend is aan Unwritable is hoe sterk het verhaal begint. Je zit meteen midden in de actie en leert de personages op een interessante manier kennen. Dat motiveerde enorm om het boek er vlug weer bij te pakken.

Ondanks dat het verhaal vanuit de derde persoon geschreven is, doet dit geen afbreuk aan het voelen van de emoties van o.a. de hoofdpersoon, Abby, die je als lezer volgt. Ook ontzettend knap is de manier hoe Lotte omgevingen omschrijft. Het is niet moeilijk om een ruimte voor je te zien, iets te voelen, te ruiken of zelfs bijna kan proeven. Ze schrijft erg zintuigelijk en beeldend waardoor het verhaal aandoet als een film.

Ironisch genoeg deden de vele plottwists in de climax me niet veel, en zwakten de emoties wat af, terwijl ze (gezien de gebeurtenissen) juist sterker over hadden moeten/kunnen komen. De epiloog was dan wel weer erg interessant om te lezen, en zeker ook een originele conclusie van een interessant en sfeervol verhaal.