Voortreffelijk middenstuk

Koningin Anne zit op de troon en (voormalig) koningin Katherine is weggewerkt. Cromwell staat in een goed daglicht bij Henry VIII (Hendrik de Achtste) en wil dat graag zo houden. Wanneer Henry uitgekeken raakt op Anne omdat zij hem niet van een erfgenaam kan voorzien moet Cromwell regelen dat Anne plaats kan maken voor de volgende vrouw: Jane Seymour.

Hilary Mantel is niet onbekend in de literaire wereld. Net als voor Wolf Hall ontvangt ze in 2012 ook de Man Booker prijs voor Het boek Henry (Bring up the Bodies). En dat is begrijpelijk: de schrijfstijl van het middenstuk in de Cromwell trilogie is minstens net zo meesterlijk en visueel als het eerste boek. Vol details en symboliek komt het verhaal tot leven. De personages, ondanks hun bekendheid uit de Engelse geschiedenis, groeien met de lezer mee waardoor je begrip kan hebben voor hun keuzes maar ook hun duistere kanten meekrijgt en meebeleeft.

Dit alles topt Mantel af met een laagje, soms zwartgallige humor waardoor enorm heftige momenten, zoals de terechtstelling van de koningin toch luchtiger lezen. Zo laat ze de lezer niet achter met een zwaar gevoel terwijl ze de geschiedenis rondom Henry eer aan doet.

Waar je normaal hoort en ervaart dat een tweede deel in een trilogie gebruikt wordt ter overbrugging heb je daar bij Het boek Henry helemaal geen last van. Hilary Mantel weet opnieuw met haar briljante schrijfstijl de lezer van voor tot achter geboeid te houden en laat je aan het einde achter met een verlangen naar meer Thomas Cromwell.