Een modern sprookje in het zonnige Montferrat

Toen in 2020 de coronapandemie losbrak en de bevolking binnen moest blijven wist de Nederlandse Jackie van Laren dat ze iets wilde doen om lezers steun en troost te bieden. Ze startte een feuilleton op social media waarin ze ver wegbleef van alle corona-ellende. Een soort dagelijkse leesclub waarin het uiteindelijke boek Twee prinsen zijn vorm kreeg.

Madelon is bezig met het afronden van haar studie culturele antropologie. Er is nog maar één ding nodig en dat is het schrijven van haar scriptie over alfamannen en players. Voor haar onderzoek komt ze terecht in Saint-Chris, de hoofdstad van Montferrat. Montferrat is een klein prinsdom op de grens van Frankrijk en Italië vergelijkbaar met Monaco. Hier heeft ze een afspraak met Jack Moriana voor een interview. Jack zou een echte alfaman zijn waar elke vrouw bij in bed belandt. Niks blijkt minder waar. Om Madelon te helpen, brengt hij haar op het pad van zijn vriend Quasim: een echte partyprins waarna Madelons bezoek aan Montferrat er eentje wordt om nooit meer te vergeten.

De schrijfstijl van Van Laren is in dit verhaal duidelijk herkenbaar. Net als haar eerdere boeken leest het makkelijk weg. Korte zinnen en weinig tekstuele opsmuk maken dat het een vlot te lezen verhaal is. Daarnaast is de schrijfstijl erg visueel. Juist dit aspect maakt het verhaal tastbaar voor de lezer: Montferrat en zijn inwoners komen al lezende tot leven. Van Laren heeft haar best gedaan om naast bekende locaties als Amsterdam een eigen plek te creëren voor het grootste gedeelte van het verhaal. Hoewel Montferrat hevig geïnspireerd lijkt door Monaco heeft het ook zijn eigen charmes, wat het een geslaagde locatie maakt.

'Ik gluur voorzichtig op mijn mobiel: nog een half uur en dan zouden we in Saint-Christophe-sur-Mer moeten aankomen; een idioot lange naam voor een super-de-luxe badplaats annex hoofdstad in een super-de-luxe ministaatje aan de Middellandse Zee, op de grens van Frankrijk en Italië.'

Verfrissend aan het boek zijn de personages en hun ontwikkeling. Van Laren laat de personages dicht bij zichzelf blijven en blijft daarmee weg van de meeste romantische clichés. Geen liefde op het eerste gezicht, maar wel hoofdpersonages die zich net als echte mensen ontwikkelen door het maken van fouten en soms een duwtje in de rug nodig hebben. Om de hoofdpersonen te ondersteunen heeft de schrijfster een aantal kleurrijke bijpersonages aan het verhaal toegevoegd die elk op hun eigen wijze een stempel op het verhaal drukken.

Jackie van Laren heeft met Twee prinsen een fijn feelgoodverhaal neergezet waarbij de passie en romantiek niet direct de boventoon voeren. Ze heeft een modern sprookje weten te creëren met prettige personages in een bijzondere setting, waarmee ze heeft weten te bereiken wat ze wilde: een ontsnapping bieden aan de roerige periode waarin we ons als land bevonden.