Gemiste kans

Ik heb het boek niet uitgelezen, dan hoor je eigenlijk geen 'recensie' te schrijven maar ik wil toch graag laten weten waarom ik het niet uitgelezen heb.
Hoewel ik dol ben op boeken over mensen en hun relatie met dieren, ben ik met deze al vrij snel vastgelopen. Dit is eigenlijk een soort observatie journaal, waarbij Howard alle mezen, mussen en roodborsten in en om haar tuin namen geeft en hun gedrag gaat observeren. Zelf blijft ze totaal buiten schot, dus over haar leven, haar geschiedenis, haar relaties met andere mensen en haar eigen gedachten krijg je als lezer niets mee. Ik vond dat nogal 'ééndimensionaal' en begon me daardoor vrij snel te vervelen. Nog een dingetje: alle vogels komen spontaan bij haar zitten, van haar hand eten en in haar huis slapen, iets wat mij tamelijk onrealistisch lijkt. Waarschijnlijk is hier heel wat aan vooraf gegaan, wat we ook allemaal niet meekrijgen. Erg jammer. Het boek van Eva Meijer (het vogelhuis) was dan toch veel leuker.