Kluchtige vadermoord.

'Sus' (2017) is een duistere sociaalrealistische roman waarin een negentienjarige vrouw de moord beraamt op haar vader. Hij vermoordde haar moeder en zal over niet al te lange tijd vrijkomen uit de gevangenis. Maar Sus moet fysiek en psychisch een grens over om haar ambitieuze moordplan uit te kunnen voeren. Want hoe vermoordt ze een ander als ze zelf het postuur heeft van een twaalfjarige en nog gehinderd wordt door empathisch vermogen en moreel besef? Bengtsson beschrijft Sus' verwording tot wraakengel door de nadruk te leggen op hoe ver haar moordplannen afstaan van de zoekende tiener die ze eigenlijk is. Het maakt de titelfiguur ontroerend herkenbaar door de knulligheid van hoe ze slechtheid in zichzelf probeert te vinden. Waar de roman me een beetje verliest, is wanneer het een clichématige zijweg inslaat als er een drugsdealende buurman op haar pad komt. Deze rolstoelgebonden topcrimineel is niet in staat om zelf zijn dagelijkse handelingen te verrichten, maar heeft in de luwte een omvangrijk drugsnetwerk opgezet. Hij ziet in Sus' naïviteit en jeugdige voorkomen een manier om z'n markt te verbreden naar middelbare scholen. Dit aspect van drugstrafiek komt in 160 bladzijdes nauwelijks uit de verf en leidt tot een geforceerd einde dat afgeraffeld en onaf voelt.