Levendig en zeer verontrustend maar later eentonig

Niet opgroeien in een extreem religieus Turks gezin met orthodoxe leefregels maar in een extreem asociaal Turks gezin. Het soort gezin waarvan extreem rechts altijd nog denkt dat dit is wat allochtonen hier doen...niet integreren en misbruik maken van voorzieningen. Alhoewel Eus en zijn broers in zekere zin juist wonderbaarlijk goed integreren maar misschien niet in de meest ideale en burgerlijke zin van het woord. Je kunt niet alles hebben.

Het boek sleept de lezer met behulp van korte anekdotische inkijkjes in sneltreinvaart door de kindertijd van de hoofdpersoon, met een giftige, tirannieke vader en een liefdevolle moeder die niks weet in te brengen maar haar zoons in zekere zin wel degelijk weet te redden, al was het maar door te blijven waar ze is.

De taal is bot, beperkt,
niks verhullend, de scènes ontluisterend en soms hilarisch.

De eerste helft van het boek is verrukkelijk en verrassend. Daarna kakt het in. De anekdotes rijgen zich aaneen tot een slepend verhaal en de eindeloze hoeveelheden alcohol, drugs en oplichterijen samen met de respectloze manier van omgaan met kennelijk hele reeksen bereidwillige of minder bereidwillige vrouwen gaat vervelen, zelfs als de lezer heel af en toe nog een glimp opvangt van de kwetsbaarheid van de hoofdpersoon. Een schelmenroman dekt de lading niet.

Geen reden om het boek niet te lezen want de eerste helft blijft recht overeind staan. En wat een overlever is Eus!

Status: uitgelezen

(algehele visie op Hebban lijkt te zijn dat je een boek uitgelezen moet hebben om het te mogen beoordelen. Dat vind ik lastig en jammer. Immers...alleen lezers die een boek echt boeiend vinden lezen het uit. Dan mis ik dus het oordeel van de lezers die het boek om welke reden dan ook niet uit hebben gelezen. Natuurlijk kun je niet oordelen op een paar pagina's maar mijns inziens wel op een serieuze leespoging. Met enkel recensies van lezers die een boek volledig uitgelezen hebben krijg je eenzijdige beoordelingen)