Indrukwekkende verhalen van een hoofdagent

"Ik ben moe. Zo moe. Mijn lichaam lijkt op te zijn. Maar bovenal gaat het mentaal heel slecht. Het voelt alsof mijn hersenen zijn doorgebrand.
Achteraf zie ik in dat ik mijzelf daarbij te vaak ben vergeten".
 
Na zich jarenlang onvermoeibaar ingezet te hebben voor anderen komt Diederik de Geus thuis te zitten. Hij is op. Door PTSS kan hij zijn werk bij de politie niet meer oppakken. In ‘Niets is wat het lijkt’ wordt de lezer meegenomen in zijn werk als hoofdagent bij de politie.
Als kind heeft de auteur al een sterk gevoel van rechtvaardigheid en wil hij anderen helpen. Na het Grafisch Lyceum volgt een opleiding aan de politie academie en uiteindelijk wordt hij hoofdagent.

"Misschien moet je wel een beetje gek zijn om dit werk te doen. Wij rennen naar situaties toe waar anderen bij vandaan rennen".

Het boek bevat hoofdstukken van verschillende lengte, elk met een verhaal over zijn werk als politieagent. Verhalen van heftige ongevallen, zoals het ernstige ongeval met negen betrokkenen waar de auteur als eerste ter plaatse is en zo snel mogelijk overzicht moet krijgen van de situatie, veiligheid moet creëren, hulp moet inschakelen en nog veel meer.
Het politiewerk omvat vele reanimaties en overleden mensen, door allerlei oorzaken. De auteur werd als jonge agent als eerste een huis in gestuurd waar iemand suïcide gepleegd had, een heftige situatie die hem zijn leven lang is bijgebleven.
Na zo'n heftige situatie is er nog veel werk te doen, zoals het leveren van de eerste nazorg, het inlichten van families die iemand verloren hebben, maar ook veel papierwerk.

De auteur kreeg ook te maken met mensen met psychische problematiek, gijzelingen, overvallen, spannende achtervolgingen, bedreigingen, vechtpartijen en nog veel meer, maar er zijn ook kleine (soms grappige) incidenten, zoals de man die geen contact kreeg met zijn thuiszorg en 112 belde. Eenmaal ter plaatse bleek zijn kat nog buiten te zijn, en of de politie die even binnen wilde laten.
 
"Voor velen van ons is dit een roeping, is de wil om te helpen zo groot dat we deze gevaren riskeren, steeds weer".
 
In ‘Niets is wat het lijkt’ geeft de auteur een realistische kijk achter de schermen bij de politie. De verhalen zijn soms heftig, indringend en schrijnend, maar ook mooi, en ontroerend. De auteur weet deze gebeurtenissen zo te beschrijven dat het de lezer niet overspoelt, maar wel een goed beeld krijgt van het veelzijdige werk en tegelijkertijd ook van de mens achter het uniform. Sommige hoofdstukken lazen voor mij wat minder vlot maar de variatie in het boek sprak me erg aan.

De auteur deed zijn werk vol passie en dat komt duidelijk naar voren. De bewogenheid met de mensen, de oprechte betrokkenheid, de tomeloze inzet, echt bewonderenswaardig!

"Toch leerde ik ook hieruit weer een belangrijke les, namelijk dat wat je ook doet, hoe fout het ook is, je in de kern toch ook gewoon een mens bent.
Ik zal het nooit vergeten. Het ongeloof. Het verdriet. De pijn".

Het altijd maar doorgaan en moeite hebben met het uiten van emoties na heftige situaties eisen zijn tol. De auteur kan zijn passie niet meer uitvoeren, toch blijft hij altijd een hulpverlener in hart en nieren. De auteur is nu producer en schrijft over zijn werk.

Met ‘niets is wat het lijkt’ wil hij anderen met zware beroepen een hart onder de riem steken en aandacht vragen voor geweld tegen hulpverleners.

Ik wil uitgeverij Alfabet en het Boekencafe hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar.