Als een pannenkoek zonder spek, lekker maar niet bijzonder.

Spoorloos is het zevende boek in de serie rondom Kate Daniels geschreven door Mari Hannah, toch is dit pas het eerste deel dat vertaald is in het Nederlands. Het is altijd spannend om een voor jou nieuwe auteur te lezen, nog spannender is het om midden in een serie in te stappen.

Spoorloos draait dus ook vooral om hoofdinspecteur Kate Daniels en daarnaast komt ook haar partner Hank Gormley vaak aan bod. Als tussen Londen en New York het vliegtuig 0113 verdwijnt staat het leven van Kate op zijn kop. Haar geliefde Jo Soulsby zat namelijk aan boord. Jo vertrok naar New York, omdat Kate en zij uit elkaar zijn gegaan en ze tijd voor zichzelf nodig had. Kate geloofd pas dat Jo is omgekomen als ze bewijs heeft en samen met Hank zet ze alles op alles om te onderzoeken of Jo in dat vliegtuig zat. Kate en Hank bluffen zich het onderzoek naar de vliegtuigramp in en tegelijkertijd voeren ze hun eigen onderzoek uit naar Jo, de geliefde van Kate en profiler binnen het politieteam.

Tijdens het lezen merkte ik direct dat dit al een later deel uit een serie is. Het boek is wel als een losstaand deel te lezen, maar je merkt dat je veel gebeurtenissen mist uit eerdere delen om de personages te begrijpen en te kunnen doorgronden. In het boek is gekozen om de flashbacks uit eerdere delen uit te leggen, maar dat richt soms meer schade aan dan dat het goed doet. Het haalt mij uit het verhaal en maakt dat ik soms niet begrijp waarover er gepraat wordt. Kate is een eigenzinnig personage en daarbij erg koppig. Ze gaat tegen alle orders in en negeert de orders van bovenaf. Ze komt hierdoor egoïstisch over en het lijkt alsof ze over lijken gaat, wellicht missen we hier belangrijke karakteropbouw uit de eerdere delen.

Het verhaal wordt vanuit de derde persoon vertelt en switcht een beetje tussen Hank en Kate. Dit gebeurt echter steeds een beetje wisselvallig en midden in een hoofdstuk waardoor ik de wisseling vaak mis of erg verwarrend vind. Boeken vertellen vanuit meerdere personages maakt het verhaal vaak dynamisch en compleet, wel vind ik het persoonlijk prettiger als dit dan per hoofdstuk gebeurd of iets duidelijker wordt aangegeven. Als je eenmaal weet dat er af en toe gewisseld wordt naar Hank ben je er iets alerter op en wordt het al gauw minder verwarrend. Ik moest er wellicht gewoon even aan wennen.

De schrijfstijl van Mari Hannah is vlot en leest prettig weg. Het taalgebruik is makkelijke te volgen en er worden nergens moeilijke woorden of zinnen gebruikt. Door pas in deel zeven in te stappen miste ik veel van het psychologische aspect van de eerdere delen en na het lezen van dit deel vermoed ik wel dat Mari Hannah personages goed kan opbouwen en een laag kan mee geven. Echter is het voor mij wel een grote vraag waarom er bij een dergelijke serie voor gekozen is om deel zeven te vertalen, maar de eerdere delen niet. Het lijkt erop dat er echt wel grote rode draden door de serie lopen over bijvoorbeeld de relatie tussen Jo en Kate, maar ook gebeurtenissen die Hank en Kate samen hebben meegemaakt. Het wordt nu even tussen neus en lippen toegelicht in dit deel, maar het voelt vaak niet compleet. De keuzes die de personages maken voelen daardoor soms compleet misplaatst en het verhaal soms ook ongeloofwaardig.

Al met al denk ik dat dit boek een hele andere recensie had gehad als ik wel de voorgaande delen had gelezen. Het verhaal wordt voor mij nergens écht spannend en de personages lijken onvolledig. Het psychologische aspect en de geschiedenis van de personages lijken nu compleet de plank mis te slaan terwijl ik oprecht wel denk dat Mari Hannah dit heel goed kan en wellicht ook wel heeft gedaan in de eerder delen. Toch zou ik een ander boek wel weer oppakken van haar omdat het niet direct aan de schrijfstijl van de auteur ligt. Ik hoop dat de uitgeverij er nog voor kan kiezen om de eerdere delen ook te vertalen en dit wellicht ook gaat doen, ik ben namelijk wel erg benieuwd naar het verhaal van Kate en Hank en hun verleden.