psychologisch

Als je begint met lezen in Achter gesloten deuren stap je in, in een diner gehost door het ogenschijnlijke perfecte echtpaar Jack en Grace. Jack is een knappe, rijke man en Grace is zijn charmante vrouw. Het diner is samen met hun vrienden en verloopt perfect, maar toch krijg je eigenlijk direct al een benauwd gevoel alsof er iets vreselijk mis is.

Het verhaal speelt zich afwisselend af in het heden en het verleden vertelt vanuit het ik-perspectief van Grace. De hoofdstukken zijn goed te onderscheiden en het is duidelijk aangegeven of het over het verleden of heden gaat waardoor je er echt doorheen vliegt. De spanning wordt in het heden goed opgebouwd en wordt later overgenomen door het verleden. Al snel in het verhaal kom je er achter dat Jack helemaal niet zo'n perfecte echtgenoot is en zelfs enige emotie lijkt te missen en dat Grace ontzettend veel over heeft voor haar zusje Millie, die verstandelijk beperkt is. Doordat we lezen vanuit het ik-percentage van Grace leef je al snel met haar mee en krijg je een hekel aan Jack. Het beklemmende en benauwde gevoel van Grace is voelbaar voor de lezer en houdt je in zijn greep.

Tijdens het lezen had ik wel vrij snel door waar het boek naar toe zou gaan en wat er zou gaan gebeuren. Ik had gehoopt dat ik het mis had en dat er een plottwist zou aankomen waar je u tegen zegt, helaas bleef die uit. De manier waarop het gebeurde verraste mij en was erg goed uitgedacht. Het was dus niet het plot wat mij vast hield, maar de manier waarop. De schrijfstijl en de manier van spanning opbouwen hebben hier zeker bij geholpen. De schrijfstijl is vlot en leest prettig weg.