De wereld van de gewone Rus

Maxim Osipov is een nieuwe Rus bij Uitgeverij Van Oorschot, de uitgever van de klassieke Russische schrijvers. Hij schreef in een tijdspanne van ongeveer 6 jaar (2010-2016) de verhalenbundel ‘De wereld is niet stuk te krijgen’. Deze verhalen lijken in eerste instantie heel verschillend, vooral ook omdat de lengte van de verhalen enorm verschillen. De personages en gebeurtenissen lijken steeds anders. Maar langzamerhand ontdek je steeds meer overeenkomsten in de verhalen: gezondheidzorg, reizen, theater, muziek en literatuur – hij citeert graag een klassieke Rus – spelen een grote rol in het boek.
Maxim Osipov (1963) is Rus, arts en nu ook schrijver. Hij reisde al regelmatig naar Europa, maar sinds de oorlog tussen Rusland en Oekraïne heeft hij het land verlaten. ‘Ik ben dagelijks bang’, zei hij een jaar eerder al tegen NRC. Vorig jaar woonde hij op uitnodiging al eens een maand in Nederland, helaas gingen veel lezingen toen niet door vanwege corona. Bijzonder, een ‘aanraakbare’ Rus.
De verhalen in de ‘Wereld is niet stuk te krijgen’ spelen zich vooral af op het platteland. De gewone burger die ver van de stad woont en die zich vooral bezig houdt met zijn werk, de liefde en zijn omgeving. Wat er in de politiek en stad gebeurt, lijkt hem of haar te ontgaan. Overleven, is een thema. Het gaat bij zijn personages om de kleine problemen, het leven kabbelt zich voort. De verhalen geven een beeld van de gewone Rus, die zich niet lijkt te interesseren voor de wereldpolitiek. Sommige personages verlangen naar het Westen, maar de meeste zijn vooral druk met hun eigen beslommeringen. Dat lijkt een betere keuze dan in de problemen te komen.
Osipov schrijft heel gedetailleerd, ook de dialogen tussen de mensen worden uitgebreid beschreven. Daarin deed hij mij denken aan de verhalen van JMA Biesheuvel. De verhalen van Osipov gaan langzaam. In het begin had ik daar wat moeite mee, maar in de loop van het boek vond ik het steeds mooier worden. Het boek onthaast. Aan het eind van het boek besefte ik dat het boek veel meer lagen heeft dan ik in eerste instantie zag. Het boek vraagt erom om nog een keer gelezen te worden.