Sympathie voor de haai.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in Florida waar Maeve samen met haar tweelingbroer Robin is opgegroeid in Het Hotel van de Muzen van haar oma Perri
Op haar 12e is Maeve aangevallen door een haai, direct nadat ze voor het eerst haar jeugdliefde Daniel heeft gezoend. Inmiddels is ze een bekend zeebioloog met de bijnaam haaienfluisteraar. Op haar 30e verjaardag keert ze na een onderzoeksperiode weer terug naar huis. Naar het hotel, Daar komt ze erachter dat haar broer een roman heeft geschreven over haar mislukte relatie met Daniel en blijkt deze laatste inmiddels als kok in het hotel te werken.
Het verhaal begint tijdens een duik in zee waar Maeve haaien bestudeert. Mijn eerste gedachte bij de titel van het boek was: “Wie kiest er nu voor de haai als observatieproject”. Tijdens het lezen van het boek kreeg ik echter steeds meer sympathie voor deze indrukwekkende dieren en het leed dat deze dieren aangedaan wordt door de mens. De liefde voor deze dieren die Maeve voelt wordt dan ook goed overgebracht alsof je zelf met haar mee de diepte induikt.
Het verhaal wordt heel mooi opgebouwd. Vanaf de eerste ontmoeting op het strand van Maeve met het meisje Hazel en de verbondenheid die beiden voelen met dieren alsook de confrontatie van Maeve met haar jeugdliefde Daniel. De relaties worden langzaam opgebouwd en uitgebreid met ook tegenslagen en twijfels zodat het allemaal heel natuurlijk en geloofwaardig overkomt.
De prachtige, waterrijke omgeving en het hotel waar elke kamer de naam en een quote heeft van een beroemde auteur en waar jaarlijks een feest wordt gegeven ter ere van een auteur is een aparte en unieke setting van deze roman dat zeker een positieve bijdrage levert aan het boek.
Het verhaal leest heel makkelijk en de ontwikkelingen volgen elkaar snel op zodat het nergens vertraagt of verveelt. Er zitten ook verschillende onverwachte wendingen in het verhaal die goed uitgewerkt worden.
Ik heb deze roman met heel veel plezier gelezen