Feelgood met diepgang

In dit tweede deel gaan we verder met het leven van de familie Veenstra. We gaan verder vlak na de eerste Wereldoorlog. Noor, haar vader en Hugo sturen de chocoladefabriek met zijn drietjes aan. Tussen Hugo en Noor gaat het zo goed dat ze willen trouwen, haar vader geeft hen als huwelijkscadeau geleidelijk de leiding van de fabriek. Daarnaast gaat hij op zoek naar een kleinere woning voor zichzelf en Noors moeder.
 
Annabel woont nog steeds in het klooster bij de nonnen. Als er ongeluk gebeurd in haar oude dorp, besluit ze samen met haar dochter naar het dorp te gaan. Als ze dan Noor tegenkomt, blijkt dat de vriendschap tussen beide niet geleden heeft door de jarenlange afwezigheid. Annabel komt weer terug naar het dorp.
 
Fieke reist ondertussen de wereld rond om haar kunst te verkopen en les te geven. Haar vriendin Liselot wacht op haar in Amsterdam. De plek waar Fieke tussen de reizen door steeds op adem komt. Fieke komt als eerste tot de ontdekking wie de vader van Annabels dochter Els is. Gaat de vriendschap hieraan ten onder?
 
Ook maken we kennis met Vera, de dochter van Noor en Hugo. Gedurende het boek neemt zij een grotere plaats in. Vera’s beste vriendin heet Charlie, Charlotte, de meisjes groeien samen op. Als de tweede Wereldoorlog begint, lopen de levens van beide meisjes een hele andere kant op.
 
In het boek lezen we hoe de levens van de hoofdpersonen verlopen gedurende een flink aantal jaren. Net als in deel worden er soms jaren overgeslagen, hierdoor blijft het boek spannend. Je leeft met iedereen mee, als ze keuzes maken die jezelf misschien niet zou maken. Ik houd van de manier waarop Jorinde je meeneemt in de verschillende levens, van mensen met totaal verschillende persoonlijkheden. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat met de dames.
 
Het boek volgt verschillende dames en soms een enkele keer een heer. De levensomstandigheden van iedereen zijn anders. Doordat Noor, Fieke en Annabel totaal andere levens leiden, waardoor ze de oorlog anders meemaken. Ook Vera en Charlie gaan een andere kant op, waardoor ze elkaar uit het oog verliezen en hopen elkaar na de oorlog weer tegen te komen. Hoewel ik benieuwd was hoe het verder zou gaan met Annabel, waren de verhalen van Noor, Fieke en Charlie deze keer het meest indrukwekkend.
 
Jorinde heeft me van begin tot eind weten te boeien. En weer met vragen voor deel drie achtergelaten. Haar schrijfstijl nam me mee in de chocoladefabriek en ik kon de chocolade bijna ruiken. Ook mooi vond ik het om te lezen dat er veel vrouwen bleven werken en dat er goed voor werknemers gezorgd werd. De familie zag het personeel als mensen en niet als inventaris.
 
Als je van een mooie streekroman houdt, waarin ook hier en daar een vleugje spanning toegevoegd wordt, is dit een aanrader.
 
Ik wil de leesclub van Zininfeelgood bedanken voor het exemplaar