Lezersrecensie
'Eenzaam zonder jou'
‘De grote boze wolf’ – Bjorn van den Eynde
Bjorn van den Eynde (1984) brengt al het derde thrilleravontuur van Marjolein de Vriese en haar Waalse collega Nathan Durnez. Het debuut voor volwassen lezers van jeugdauteur, televisiescenarist en regisseur Bjorn van den Eynde, De Engelenmoord, was van wereldklasse. Ik was niet de enige die dat vond want Bjorn won met dit boek de MAX Bronzen Vleermuis voor beste thrillerdebuut en nominaties voor de Hercule Poirot Debuutprijs en de Thrillzone Awards.
Met Stoute kleine piranha heeft Bjorn van den Eynde twee ambities verwezenlijkt. Hij schreef een indrukwekkend vervolg en tegelijkertijd bracht hij een hommage aan Luc de Vos, de te vroeg overleden frontman van de formatie Gorki.
Nu is daar De grote boze wolf. Niet alleen een grote en boze, maar ook een dikke wolf. Wederom bijna 550 pagina’s om van te genieten. Buro Blikgoed is wederom verantwoordelijk voor het gewelddadige knuffelgehalte van het omslagontwerp. Chapeau! Wel lef om een beer als afbeelding te gebruiken, op een boek met wolf in de titel. Pelckmans verdient weer een compliment, het boek ziet er na het lezen nog als nieuw uit. Een stevige uitgave is het geworden.
Genoeg over de buitenkant. We gaan lezen. Waar gaat het verhaal eigenlijk over?
Een meisje van zes verdwijnt in een buitenwijk van Luik. Na twee dagen wordt ze levend teruggevonden. Ze is met een mes toegetakeld en blijkbaar heeft de dader haar ook een ander uiterlijk gegeven; ze heeft de haardracht en draagt het jurkje van stripheld Wiske.
De inmiddels bekende Vlaamse rechercheur Marjolein de Vriese en haar Waalse evenknie Nathan Durnez worden op de zaak gezet, omdat de dader heeft beloofd meer slachtoffers te maken.
Het is wederom smullen voor de liefhebber. Bjorn heeft veel te vertellen en in no time hang je aan zijn papieren lippen. Je leert over de historie van Luik, over de geesteskinderen van Willy Vandersteen en hier en daar een stukje over Will Tura. De auteur maakt van België een exportproduct en is leesbaar trots op zijn vaderland.
Met 197 hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen, zelfs wanneer je aan diktevrees lijdt. De pagina’s ogen toegankelijk, zijn niet helemaal volgeschreven en hebben een heerlijk lettertype. Aan het eind van ieder hoofdstuk een kleine zwarte knuffelbeer, maakt het in totaliteit een feest om te lezen.
Toch is er na al dit bewieroken ook nog verbetering mogelijk.
Het overkoepelende verhaal, dat nu al drie boeken beslaat, blijft wat stilstaan in zijn voortgang. De rode draad van de reeks kabbelt voort zonder noemenswaardige verschuivingen of verdieping. Dit geldt vooral voor de personages, die zowel individueel als in hun onderlinge relaties weinig groei of verandering laten zien. De dynamiek tussen hen voelt statisch, alsof ze volledig vastzitten in oude patronen.
Wrok en spanningen, geworteld in gebeurtenissen uit het verleden, blijven overheersen, zelfs wanneer nieuwe ervaringen en onthullingen ruimte zouden moeten bieden voor verzoening of een verschuiving in hun band.
Het voortdurende zoeken naar de waarheid over wat er ooit gebeurd is, blijft een centrale drijfveer, maar het onvermogen van de personages om hierin emotioneel of relationeel vooruitgang te boeken, geeft het verhaal een enigszins stroef gevoel. Daarnaast mag het tempo waarin dit oude raadsel zich ontvouwt wel worden opgeschroefd. Het heeft nu een remmende invloed op het geheel. Desondanks blijft de kracht van het afgeronde plot in dit deel een indrukwekkende prestatie.
Al met al kun je vaststellen dat de reeks rond De Vriese en Durnez een groot succes is. Het is het slimst om ze op volgorde te lezen. Zo kun je naast de losstaande zaken, ook kennisnemen van de doorlopende verhaallijnen.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Het derde deel in deze reeks is een meeslepend verhaal dat lezers op het puntje van hun stoel houdt. Het afgeronde plot is briljant opgebouwd, met een zinderende spanning die je vanaf de eerste pagina grijpt en niet meer loslaat. De intrige is vakkundig uitgewerkt, met onverwachte wendingen die het verhaal tot een hoogtepunt brengen. Dit maakt het boek een absolute pageturner, een waardig vervolg in de serie dat lof verdient voor zijn strakke vertelling en intense sfeer.
Persoonlijke songtekst:
‘Ik ben zo eenzaam zonder jou
Jij weet dat ik op jou zal wachten
Maar leef ik ook nog in jouw gedachten?
En ben je mij nog altijd trouw?
Ik kan niet verder zonder jou
M’n leven zou ik voor jou geven
In al m’n brieven staat geschreven
Ik ben zo eenzaam zonder jou
Ik ben zo eenzaam zonder jou’
(Will Tura – ‘Eenzaam zonder jou’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Pelckmans
ISBN: 9789463837385
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 544
Verschijningsdatum: mei 2025
Hartelijke dank aan Pelckmans uitgeverij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
Bjorn van den Eynde (1984) brengt al het derde thrilleravontuur van Marjolein de Vriese en haar Waalse collega Nathan Durnez. Het debuut voor volwassen lezers van jeugdauteur, televisiescenarist en regisseur Bjorn van den Eynde, De Engelenmoord, was van wereldklasse. Ik was niet de enige die dat vond want Bjorn won met dit boek de MAX Bronzen Vleermuis voor beste thrillerdebuut en nominaties voor de Hercule Poirot Debuutprijs en de Thrillzone Awards.
Met Stoute kleine piranha heeft Bjorn van den Eynde twee ambities verwezenlijkt. Hij schreef een indrukwekkend vervolg en tegelijkertijd bracht hij een hommage aan Luc de Vos, de te vroeg overleden frontman van de formatie Gorki.
Nu is daar De grote boze wolf. Niet alleen een grote en boze, maar ook een dikke wolf. Wederom bijna 550 pagina’s om van te genieten. Buro Blikgoed is wederom verantwoordelijk voor het gewelddadige knuffelgehalte van het omslagontwerp. Chapeau! Wel lef om een beer als afbeelding te gebruiken, op een boek met wolf in de titel. Pelckmans verdient weer een compliment, het boek ziet er na het lezen nog als nieuw uit. Een stevige uitgave is het geworden.
Genoeg over de buitenkant. We gaan lezen. Waar gaat het verhaal eigenlijk over?
Een meisje van zes verdwijnt in een buitenwijk van Luik. Na twee dagen wordt ze levend teruggevonden. Ze is met een mes toegetakeld en blijkbaar heeft de dader haar ook een ander uiterlijk gegeven; ze heeft de haardracht en draagt het jurkje van stripheld Wiske.
De inmiddels bekende Vlaamse rechercheur Marjolein de Vriese en haar Waalse evenknie Nathan Durnez worden op de zaak gezet, omdat de dader heeft beloofd meer slachtoffers te maken.
Het is wederom smullen voor de liefhebber. Bjorn heeft veel te vertellen en in no time hang je aan zijn papieren lippen. Je leert over de historie van Luik, over de geesteskinderen van Willy Vandersteen en hier en daar een stukje over Will Tura. De auteur maakt van België een exportproduct en is leesbaar trots op zijn vaderland.
Met 197 hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen, zelfs wanneer je aan diktevrees lijdt. De pagina’s ogen toegankelijk, zijn niet helemaal volgeschreven en hebben een heerlijk lettertype. Aan het eind van ieder hoofdstuk een kleine zwarte knuffelbeer, maakt het in totaliteit een feest om te lezen.
Toch is er na al dit bewieroken ook nog verbetering mogelijk.
Het overkoepelende verhaal, dat nu al drie boeken beslaat, blijft wat stilstaan in zijn voortgang. De rode draad van de reeks kabbelt voort zonder noemenswaardige verschuivingen of verdieping. Dit geldt vooral voor de personages, die zowel individueel als in hun onderlinge relaties weinig groei of verandering laten zien. De dynamiek tussen hen voelt statisch, alsof ze volledig vastzitten in oude patronen.
Wrok en spanningen, geworteld in gebeurtenissen uit het verleden, blijven overheersen, zelfs wanneer nieuwe ervaringen en onthullingen ruimte zouden moeten bieden voor verzoening of een verschuiving in hun band.
Het voortdurende zoeken naar de waarheid over wat er ooit gebeurd is, blijft een centrale drijfveer, maar het onvermogen van de personages om hierin emotioneel of relationeel vooruitgang te boeken, geeft het verhaal een enigszins stroef gevoel. Daarnaast mag het tempo waarin dit oude raadsel zich ontvouwt wel worden opgeschroefd. Het heeft nu een remmende invloed op het geheel. Desondanks blijft de kracht van het afgeronde plot in dit deel een indrukwekkende prestatie.
Al met al kun je vaststellen dat de reeks rond De Vriese en Durnez een groot succes is. Het is het slimst om ze op volgorde te lezen. Zo kun je naast de losstaande zaken, ook kennisnemen van de doorlopende verhaallijnen.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Het derde deel in deze reeks is een meeslepend verhaal dat lezers op het puntje van hun stoel houdt. Het afgeronde plot is briljant opgebouwd, met een zinderende spanning die je vanaf de eerste pagina grijpt en niet meer loslaat. De intrige is vakkundig uitgewerkt, met onverwachte wendingen die het verhaal tot een hoogtepunt brengen. Dit maakt het boek een absolute pageturner, een waardig vervolg in de serie dat lof verdient voor zijn strakke vertelling en intense sfeer.
Persoonlijke songtekst:
‘Ik ben zo eenzaam zonder jou
Jij weet dat ik op jou zal wachten
Maar leef ik ook nog in jouw gedachten?
En ben je mij nog altijd trouw?
Ik kan niet verder zonder jou
M’n leven zou ik voor jou geven
In al m’n brieven staat geschreven
Ik ben zo eenzaam zonder jou
Ik ben zo eenzaam zonder jou’
(Will Tura – ‘Eenzaam zonder jou’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Pelckmans
ISBN: 9789463837385
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 544
Verschijningsdatum: mei 2025
Hartelijke dank aan Pelckmans uitgeverij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Peter van Bavel
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
