Lezersrecensie
'Ripple'
‘Het Meesterwerk’ – Chris Carter
Aanbevelingen aan het adres van HarperCollins om de Nederlandse vertalingen van de boeken van Chris Carter te versnellen zijn opgevolgd. In een sneller tempo dan voorheen komen de delen nu de winkel binnengevlogen. En dat is heerlijk. Niet heel veel tijd is er verstreken sinds de zaak rond De Beller werd opgelost of hier is alweer de negende Hunter. Deel 10, De Kamergenoot, verschijnt al begin April 2026.
Chris Carter is inmiddels wereldberoemd door zijn thrillerreeks met profiler Robert Hunter en zijn partner Carlos Garcia. De namen van Robert Hunter en Garcia lijken overigens niet willekeurig gekozen te zijn. Robert Hunter (1941-2019) was een Amerikaans lyricus, zanger, songwriter, vertaler en dichter, vooral bekend om zijn langdurige samenwerking met de band Grateful Dead, met wie hij de meeste van hun liedjes schreef. Jerry Garcia, de leadgitarist en zanger van de Grateful Dead (1942-1995) heette Jerry met zijn voornaam, en geen Carlos. Ook Robert Hunter en Jerry Garcia waren frequente samenwerkingspartners. Het kan bijna geen toeval zijn.
Zijn boeken worden in meer dan 20 verschillende talen uitgebracht en ook in de lage landen is hij uiterst succesvol. Hij is niet voor niets winnaar van de MAX Zilveren Vleermuis en tweevoudig winnaar van de Thrillzone award.
De negen boeken zijn prima los van elkaar te lezen. De verhaallijnen over de levens, naast hun werk, van de twee protagonisten zijn flinterdun en vereisen zeker niet dat je de boeken op volgorde moet lezen. Het is door een andere reden beter om dat wel te doen, namelijk omdat er soms naar oude zaken of daders wordt verwezen. De ontwikkeling van de personages blijft echter stilstaan. Dat is niet alleen jammer, dat is ook een gemis.
De takken met doornen op het omslag keren weer terug en de kleur wit is vervangen door dieppaars. Het oogt vertrouwd en lijkt op een huisstijl die in ontwikkeling is. Dat is krachtig en zorgt voor onderscheiding en aandacht. Jammer genoeg is de felrode nepsticker met de tekst ‘Een Robert Hunter thriller’ ook gebleven. Daar mag de uitgever wat mij betreft mee stoppen. Net als met de kleine lettergrootte. Veel te klein. Gooi er dan maar 50 pagina’s extra tegenaan, maar dit is niet te doen. Mijn vrouw kocht de e-Pub en constateerde dat ook hier de standaard ingestelde lettergrootte veel te klein is.
Carter draagt dit negende verhaal op aan al zijn lezers en dat is mooi meegenomen.
Het Meesterwerk is verdeeld over 104 korte hoofdstukken. Korte hoofdstukken stimuleren altijd het snel-nog-een-hoofdstukje leesgedrag, maar door de kleine lettertjes is de ontspanning van het lezen volledig uit het verhaal verdwenen. De lucht die een boek lezen in het leven doorgaans brengt is daarmee visueel uit dit verhaal gehaald. Dat heeft invloed op het leesplezier.
Het verhaal start direct met een angstaanjagende passage. Linda Parker is samen met haar kat alleen thuis in haar driekamerappartement en wil een selfie maken van haar kat en haarzelf. De kat blijft niet stilzitten dus de camera van haar telefoon zet slechts een kader om Linda haar hoofd. Wanneer het beeld na meerdere pogingen een tweede kader in beeld plaatst, ziet Linda dat er geen kader is geplaatst om de kop van haar kat, maar om iemand die in de deuropening staat.
Je gaat er als lezer direct goed voor zitten. Welke brute moorden heeft Carter dit keer voor ons in petto? En hoe moeilijk gaat deze zaak worden? Om op de laatste vraag antwoord te geven, het wordt extreem lastig om de dader te profilen en te doorgronden. Zelfs de FBI zal zich met deze zaak gaan bemoeien, tot ergernis van vooral Garcia die door de FBI buitenspel lijkt te worden gezet.
Het verhaal heeft meerdere gezichten. De toevoeging van de FBI, de plottwisten, de heerlijke misdaden en de ontknoping zijn geweldig. Daartussen is ruimte voor vertraging die soms als saai wordt ervaren. Al met al steekt het verhaal zeer goed in elkaar.
Ik daag Carter wederom uit om energie te steken in de doorlopende verhaallijnen om zijn aantrekkelijke personages meer smoel en een kloppend hart te geven. Omdat dit boek al in 2018 in het Engels als Gallery of the dead is verschenen, en vele andere delen in de jaren erna, zal hij pas vanaf deel 15 iets met mijn verzoek kunnen doen. Omdat hij alle reviews leest, is die mogelijkheid er écht. Alvast bedankt, Chris!
⭐️⭐️⭐️ Met Het Meesterwerk heeft Chris Carter zijn rechercheurs Hunter en Garcia voor de negende keer in stelling gebracht om een serie gruwelijke moorden op te lossen. Helaas blijft het door de lettergrootte en de saaiere fragmenten slechts bij 1 Meesterwerk. Het had zeker voldoende kwaliteit in zich om van zichzelf ook een Meesterwerk te zijn. Los van hetzelfde aantal sterren als zijn voorganger, De Beller, was Het Meesterwerk qua verhaal echt beter.
Persoonlijke songtekst:
‘There is a road, no simple highway
Between the dawn and the dark of night
And if you go, no one may follow
That path is for your steps alone
Ripple in still water
When there is no pebble tossed
Nor wind to blow
You who choose to lead must follow
But if you fall you fall alone
If you should stand then who’s to guide you?
If I knew the way I would take you home’
(Grateful Dead – ‘Ripple’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: HarperCollins Holland
ISBN: 9789402718683
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 400
Verschijningsdatum: december 2025
Hartelijke dank aan HarperCollins Holland voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
Aanbevelingen aan het adres van HarperCollins om de Nederlandse vertalingen van de boeken van Chris Carter te versnellen zijn opgevolgd. In een sneller tempo dan voorheen komen de delen nu de winkel binnengevlogen. En dat is heerlijk. Niet heel veel tijd is er verstreken sinds de zaak rond De Beller werd opgelost of hier is alweer de negende Hunter. Deel 10, De Kamergenoot, verschijnt al begin April 2026.
Chris Carter is inmiddels wereldberoemd door zijn thrillerreeks met profiler Robert Hunter en zijn partner Carlos Garcia. De namen van Robert Hunter en Garcia lijken overigens niet willekeurig gekozen te zijn. Robert Hunter (1941-2019) was een Amerikaans lyricus, zanger, songwriter, vertaler en dichter, vooral bekend om zijn langdurige samenwerking met de band Grateful Dead, met wie hij de meeste van hun liedjes schreef. Jerry Garcia, de leadgitarist en zanger van de Grateful Dead (1942-1995) heette Jerry met zijn voornaam, en geen Carlos. Ook Robert Hunter en Jerry Garcia waren frequente samenwerkingspartners. Het kan bijna geen toeval zijn.
Zijn boeken worden in meer dan 20 verschillende talen uitgebracht en ook in de lage landen is hij uiterst succesvol. Hij is niet voor niets winnaar van de MAX Zilveren Vleermuis en tweevoudig winnaar van de Thrillzone award.
De negen boeken zijn prima los van elkaar te lezen. De verhaallijnen over de levens, naast hun werk, van de twee protagonisten zijn flinterdun en vereisen zeker niet dat je de boeken op volgorde moet lezen. Het is door een andere reden beter om dat wel te doen, namelijk omdat er soms naar oude zaken of daders wordt verwezen. De ontwikkeling van de personages blijft echter stilstaan. Dat is niet alleen jammer, dat is ook een gemis.
De takken met doornen op het omslag keren weer terug en de kleur wit is vervangen door dieppaars. Het oogt vertrouwd en lijkt op een huisstijl die in ontwikkeling is. Dat is krachtig en zorgt voor onderscheiding en aandacht. Jammer genoeg is de felrode nepsticker met de tekst ‘Een Robert Hunter thriller’ ook gebleven. Daar mag de uitgever wat mij betreft mee stoppen. Net als met de kleine lettergrootte. Veel te klein. Gooi er dan maar 50 pagina’s extra tegenaan, maar dit is niet te doen. Mijn vrouw kocht de e-Pub en constateerde dat ook hier de standaard ingestelde lettergrootte veel te klein is.
Carter draagt dit negende verhaal op aan al zijn lezers en dat is mooi meegenomen.
Het Meesterwerk is verdeeld over 104 korte hoofdstukken. Korte hoofdstukken stimuleren altijd het snel-nog-een-hoofdstukje leesgedrag, maar door de kleine lettertjes is de ontspanning van het lezen volledig uit het verhaal verdwenen. De lucht die een boek lezen in het leven doorgaans brengt is daarmee visueel uit dit verhaal gehaald. Dat heeft invloed op het leesplezier.
Het verhaal start direct met een angstaanjagende passage. Linda Parker is samen met haar kat alleen thuis in haar driekamerappartement en wil een selfie maken van haar kat en haarzelf. De kat blijft niet stilzitten dus de camera van haar telefoon zet slechts een kader om Linda haar hoofd. Wanneer het beeld na meerdere pogingen een tweede kader in beeld plaatst, ziet Linda dat er geen kader is geplaatst om de kop van haar kat, maar om iemand die in de deuropening staat.
Je gaat er als lezer direct goed voor zitten. Welke brute moorden heeft Carter dit keer voor ons in petto? En hoe moeilijk gaat deze zaak worden? Om op de laatste vraag antwoord te geven, het wordt extreem lastig om de dader te profilen en te doorgronden. Zelfs de FBI zal zich met deze zaak gaan bemoeien, tot ergernis van vooral Garcia die door de FBI buitenspel lijkt te worden gezet.
Het verhaal heeft meerdere gezichten. De toevoeging van de FBI, de plottwisten, de heerlijke misdaden en de ontknoping zijn geweldig. Daartussen is ruimte voor vertraging die soms als saai wordt ervaren. Al met al steekt het verhaal zeer goed in elkaar.
Ik daag Carter wederom uit om energie te steken in de doorlopende verhaallijnen om zijn aantrekkelijke personages meer smoel en een kloppend hart te geven. Omdat dit boek al in 2018 in het Engels als Gallery of the dead is verschenen, en vele andere delen in de jaren erna, zal hij pas vanaf deel 15 iets met mijn verzoek kunnen doen. Omdat hij alle reviews leest, is die mogelijkheid er écht. Alvast bedankt, Chris!
⭐️⭐️⭐️ Met Het Meesterwerk heeft Chris Carter zijn rechercheurs Hunter en Garcia voor de negende keer in stelling gebracht om een serie gruwelijke moorden op te lossen. Helaas blijft het door de lettergrootte en de saaiere fragmenten slechts bij 1 Meesterwerk. Het had zeker voldoende kwaliteit in zich om van zichzelf ook een Meesterwerk te zijn. Los van hetzelfde aantal sterren als zijn voorganger, De Beller, was Het Meesterwerk qua verhaal echt beter.
Persoonlijke songtekst:
‘There is a road, no simple highway
Between the dawn and the dark of night
And if you go, no one may follow
That path is for your steps alone
Ripple in still water
When there is no pebble tossed
Nor wind to blow
You who choose to lead must follow
But if you fall you fall alone
If you should stand then who’s to guide you?
If I knew the way I would take you home’
(Grateful Dead – ‘Ripple’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: HarperCollins Holland
ISBN: 9789402718683
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 400
Verschijningsdatum: december 2025
Hartelijke dank aan HarperCollins Holland voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie
