Lezersrecensie
'The end'
‘De laatste dag’ – Cesca Major
Cesca Major is geboren in het Verenigd Koninkrijk, studeerde geschiedenis aan de Bristol University en werkte bij de televisie voordat ze geschiedenisdocent werd. Inmiddels is ze fulltime auteur en scenarioschrijver. Haar werk wordt in meer dan tien talen vertaald. Major woont in Berkshire met haar gezin. De oorspronkelijke titel van haar roman De laatste dag is Maybe next time. Ook nu vind ik dat de originele titel beter de lading dekt dan de vertaling. De rest van de Nederlandse vertaling is van hoge kwaliteit.
Als veellezer en recensent bij Boekencast zie je veel recensies van boeken de revue passeren. Omdat ons team hoofdzakelijk uit dames bestaat, is er veel animo voor de zogenaamde feelgood romans. Wanneer je als man deze recensies leest, haak je ofwel direct af om het zwoele dan wel zoetsappige thema, of je realiseert je, nadat je de recensie hebt gelezen, dat je dit soort boeken zelf niet of nauwelijks leest. Omdat iedereen soms uit zijn/haar comfortzone moet stappen, trok ik de stoute schoenen aan. Ik zou De laatste dag gaan lezen. In februari zou dit boek verschijnen. Ik kreeg al in januari een ongecorrigeerd leesexemplaar en kon direct beginnen: feelgood, here I come.
De protagonist van het verhaal is Emma. In de ik-vorm volgen we Emma in haar drukke en ambitieuze leven. Ze heeft twee kinderen (een koningskoppel) en is getrouwd met Dan. Ze hebben de jarenlange traditie om elkaar een brief te schrijven op de datum van de dag waarop ze elkaar hebben leren kennen. De brieven die Dan gedurende de gelukkige en liefdevolle jaren naar Emma heeft geschreven vormen de overgang van het ene hoofdstuk naar het volgende. Daarnaast wordt het chronologisch vertelde verhaal afgewisseld met afdrukken van appjes uit de telefoon van Emma. Dit zorgt voor veel afwisseling en dynamiek in zowel uitstraling als inhoud van het verhaal. Een uiterst creatieve schrijfvorm die je als lezer nauw betrokken houdt.
Wanneer Emma, voor het tweede jaar op rij, haar brief aan Dan op de 3de december is vergeten te schrijven, breekt er een felle discussie los. Dit is zeer ongewoon in hun relatie die vooral vervuld is met liefde. Dan stapt de deur uit om de hond uit te laten en stoom af te blazen. Emma hoort een klap, vervolgens sirenes en Dan komt nooit meer thuis. Zowel Emma als haar jonge kinderen zijn ontroostbaar. Wanneer Emma de volgend ochtend na een dramatische nacht met een schok wakker wordt, hoort ze naast haar het lieve woordje ‘Hoi’. Dan ligt naast haar en Emma begrijpt er niets meer van.
Een aantal zaken vallen op. Allereerst is dit verhaal geen feelgood. Het is horror. Het is de grootste nachtmerrie die je als mens kunt voorstellen. Iemand van wie je houdt komt te overlijden. Weg zijn mijn gedachten aan feelgood met een onverwachte romance op een verrassende locatie. Dit is afschuwelijk. En ik kan niet meer stoppen met lezen.
Ten tweede is Dan geen naam voor een personage in een boek. Dan ligt, wordt steevast verkeerd gelezen omdat je het Nederlandse woordje dan leest. Dat vond ik storend. Het zorgt ervoor dat je een zin terug moet lezen, terwijl je zo snel mogelijk vooruit wil.
Dat is ook mijn ervaring met het verloop van het verhaal. Steeds gaan we terug in de tijd om lessen te leren om het ogenschijnlijk onoverkomelijke te voorkomen. Hierdoor ontstaat in het middendeel een repetitieve leeservaring. Cesca Major maakt, niet geheel onterecht, zelf de vergelijking met de film Groundhog Day. Maar daar waar Bill Murray en Andie MacDowell in 1993 steeds dichter tot elkaar kwamen, zo definitief lijkt het afscheid in De laatste dag.
Het boek is nauwelijks weg te leggen totdat je na 59 korte hoofdstukken zomaar in het dankwoord belandt. En in een pagina met discussievragen voor jezelf of voor gebruik tijdens de leesclub.
Deze recensie schrijf ik nadat ik het boek een week geleden heb uitgelezen. Ik kan het nog altijd niet loslaten.
Feelgood?
Welnee.
Of toch wel?!
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met De laatste dag van Cesca Major word je als lezer geconfronteerd met het onvermijdelijke van het leven. Het moment waarop jouw geliefde of jij zal overlijden. En daarnaast brengt het je de kans om belangrijke ingesleten patronen en verkeerde gewoontes om te buigen naar iets mooiers. Zowel ten behoeve van de ander, als voor jezelf. Voordat je het weet, is het te laat.
Persoonlijke songtekst:
‘This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end of our elaborate plans
The end of everything that stands
The end
No safety or surprise
The end
I’ll never look into your eyes again’
(The Doors – ‘The End’)
Peter
Boekencast
Genre: roman
Uitgeverij: Boekerij
ISBN: 9789022599334
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 352
Verschijningsdatum: februari 2024
Hartelijke dank aan Boekerij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie. Dit boek verschijnt op 21 februari 2024!
Cesca Major is geboren in het Verenigd Koninkrijk, studeerde geschiedenis aan de Bristol University en werkte bij de televisie voordat ze geschiedenisdocent werd. Inmiddels is ze fulltime auteur en scenarioschrijver. Haar werk wordt in meer dan tien talen vertaald. Major woont in Berkshire met haar gezin. De oorspronkelijke titel van haar roman De laatste dag is Maybe next time. Ook nu vind ik dat de originele titel beter de lading dekt dan de vertaling. De rest van de Nederlandse vertaling is van hoge kwaliteit.
Als veellezer en recensent bij Boekencast zie je veel recensies van boeken de revue passeren. Omdat ons team hoofdzakelijk uit dames bestaat, is er veel animo voor de zogenaamde feelgood romans. Wanneer je als man deze recensies leest, haak je ofwel direct af om het zwoele dan wel zoetsappige thema, of je realiseert je, nadat je de recensie hebt gelezen, dat je dit soort boeken zelf niet of nauwelijks leest. Omdat iedereen soms uit zijn/haar comfortzone moet stappen, trok ik de stoute schoenen aan. Ik zou De laatste dag gaan lezen. In februari zou dit boek verschijnen. Ik kreeg al in januari een ongecorrigeerd leesexemplaar en kon direct beginnen: feelgood, here I come.
De protagonist van het verhaal is Emma. In de ik-vorm volgen we Emma in haar drukke en ambitieuze leven. Ze heeft twee kinderen (een koningskoppel) en is getrouwd met Dan. Ze hebben de jarenlange traditie om elkaar een brief te schrijven op de datum van de dag waarop ze elkaar hebben leren kennen. De brieven die Dan gedurende de gelukkige en liefdevolle jaren naar Emma heeft geschreven vormen de overgang van het ene hoofdstuk naar het volgende. Daarnaast wordt het chronologisch vertelde verhaal afgewisseld met afdrukken van appjes uit de telefoon van Emma. Dit zorgt voor veel afwisseling en dynamiek in zowel uitstraling als inhoud van het verhaal. Een uiterst creatieve schrijfvorm die je als lezer nauw betrokken houdt.
Wanneer Emma, voor het tweede jaar op rij, haar brief aan Dan op de 3de december is vergeten te schrijven, breekt er een felle discussie los. Dit is zeer ongewoon in hun relatie die vooral vervuld is met liefde. Dan stapt de deur uit om de hond uit te laten en stoom af te blazen. Emma hoort een klap, vervolgens sirenes en Dan komt nooit meer thuis. Zowel Emma als haar jonge kinderen zijn ontroostbaar. Wanneer Emma de volgend ochtend na een dramatische nacht met een schok wakker wordt, hoort ze naast haar het lieve woordje ‘Hoi’. Dan ligt naast haar en Emma begrijpt er niets meer van.
Een aantal zaken vallen op. Allereerst is dit verhaal geen feelgood. Het is horror. Het is de grootste nachtmerrie die je als mens kunt voorstellen. Iemand van wie je houdt komt te overlijden. Weg zijn mijn gedachten aan feelgood met een onverwachte romance op een verrassende locatie. Dit is afschuwelijk. En ik kan niet meer stoppen met lezen.
Ten tweede is Dan geen naam voor een personage in een boek. Dan ligt, wordt steevast verkeerd gelezen omdat je het Nederlandse woordje dan leest. Dat vond ik storend. Het zorgt ervoor dat je een zin terug moet lezen, terwijl je zo snel mogelijk vooruit wil.
Dat is ook mijn ervaring met het verloop van het verhaal. Steeds gaan we terug in de tijd om lessen te leren om het ogenschijnlijk onoverkomelijke te voorkomen. Hierdoor ontstaat in het middendeel een repetitieve leeservaring. Cesca Major maakt, niet geheel onterecht, zelf de vergelijking met de film Groundhog Day. Maar daar waar Bill Murray en Andie MacDowell in 1993 steeds dichter tot elkaar kwamen, zo definitief lijkt het afscheid in De laatste dag.
Het boek is nauwelijks weg te leggen totdat je na 59 korte hoofdstukken zomaar in het dankwoord belandt. En in een pagina met discussievragen voor jezelf of voor gebruik tijdens de leesclub.
Deze recensie schrijf ik nadat ik het boek een week geleden heb uitgelezen. Ik kan het nog altijd niet loslaten.
Feelgood?
Welnee.
Of toch wel?!
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met De laatste dag van Cesca Major word je als lezer geconfronteerd met het onvermijdelijke van het leven. Het moment waarop jouw geliefde of jij zal overlijden. En daarnaast brengt het je de kans om belangrijke ingesleten patronen en verkeerde gewoontes om te buigen naar iets mooiers. Zowel ten behoeve van de ander, als voor jezelf. Voordat je het weet, is het te laat.
Persoonlijke songtekst:
‘This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end of our elaborate plans
The end of everything that stands
The end
No safety or surprise
The end
I’ll never look into your eyes again’
(The Doors – ‘The End’)
Peter
Boekencast
Genre: roman
Uitgeverij: Boekerij
ISBN: 9789022599334
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 352
Verschijningsdatum: februari 2024
Hartelijke dank aan Boekerij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie. Dit boek verschijnt op 21 februari 2024!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Peter van Bavel
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
