Lezersrecensie
Wat heb ik nu eigenlijk gelezen?
Een inbreker breekt op een nacht in in een woning waarvan hij denkt dat de eigenaar niet thuis is. Aangetrokken tot een vieze lucht komt hij boven tot de ontdekking dat de eigenaar van de woning in bed ligt en er zo te zien ook al een tijdje ligt.
Als de eigenaar wakker wordt en ontdekt dat er een inbreker aan zijn bed staat, en dat die inbreker dus ook de reden is van al het lawaai, lijkt het er op dat hij schrikt. Maar niets is minder waar. De inbreker besluit de man te helpen, wat het begin is van een nachtelijke dwaling op een scooter door de stad.
Eerlijk is eerlijk, de schrijfstijl van Peter Buurman is goed. Hij neemt je mee in het verhaal, je ziet alles voor je en door zijn wijze van schrijven leeft het verhaal.
Wat mij betreft is dit helaas ook het enige goede aan dit verhaal.
Het heeft mij op geen enkele manier geraakt. Er zat voor mij geen enkele vorm van spanning of logica in. Ik had het gehele verhaal lang ook geen enkel idee waar de auteur nu heen wilde en wat hij wilde bereiken met zijn verhaal.
Ook vond ik het absoluut niet humoristisch, zoals in de synopsis wordt vermeld. Ik vond de humor eigenlijk ver te zoeken.
Er worden nog twee verhaallijnen aan het verhaal over de inbreker toegevoegd. Die van Floor en Id. Floor kampt met slaapproblemen en bezoekt een slaapcoach, Id werk in een grill restaurantje samen met een dove oude baas.
Ook bij hun verhaallijnen heb ik geen flauw idee gehad waar Peter Buurman heen wilde.
Na het einde van het boek kon ik mijzelf alleen nog maar afvragen wat ik nou gelezen had en waarom.
Conclusie
Soms lees je boeken die gewoon niet bij je passen. In mijn geval was dat dit boek. Ik denk dat het onder de literatuur zou moeten vallen, maar het heeft mij op geen enkele manier weten te overtuigen.
Het was raar en vaag en er was voor mij geen enkele bedoeling met het verhaal.
Het enige pluspunt vond ik de schrijfstijl en daarvoor krijgt het van mij twee sterren.
Ik hoop dat de auteur deze wijze van schrijven zeker voor iets anders gaat gebruiken.
Als de eigenaar wakker wordt en ontdekt dat er een inbreker aan zijn bed staat, en dat die inbreker dus ook de reden is van al het lawaai, lijkt het er op dat hij schrikt. Maar niets is minder waar. De inbreker besluit de man te helpen, wat het begin is van een nachtelijke dwaling op een scooter door de stad.
Eerlijk is eerlijk, de schrijfstijl van Peter Buurman is goed. Hij neemt je mee in het verhaal, je ziet alles voor je en door zijn wijze van schrijven leeft het verhaal.
Wat mij betreft is dit helaas ook het enige goede aan dit verhaal.
Het heeft mij op geen enkele manier geraakt. Er zat voor mij geen enkele vorm van spanning of logica in. Ik had het gehele verhaal lang ook geen enkel idee waar de auteur nu heen wilde en wat hij wilde bereiken met zijn verhaal.
Ook vond ik het absoluut niet humoristisch, zoals in de synopsis wordt vermeld. Ik vond de humor eigenlijk ver te zoeken.
Er worden nog twee verhaallijnen aan het verhaal over de inbreker toegevoegd. Die van Floor en Id. Floor kampt met slaapproblemen en bezoekt een slaapcoach, Id werk in een grill restaurantje samen met een dove oude baas.
Ook bij hun verhaallijnen heb ik geen flauw idee gehad waar Peter Buurman heen wilde.
Na het einde van het boek kon ik mijzelf alleen nog maar afvragen wat ik nou gelezen had en waarom.
Conclusie
Soms lees je boeken die gewoon niet bij je passen. In mijn geval was dat dit boek. Ik denk dat het onder de literatuur zou moeten vallen, maar het heeft mij op geen enkele manier weten te overtuigen.
Het was raar en vaag en er was voor mij geen enkele bedoeling met het verhaal.
Het enige pluspunt vond ik de schrijfstijl en daarvoor krijgt het van mij twee sterren.
Ik hoop dat de auteur deze wijze van schrijven zeker voor iets anders gaat gebruiken.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Priscilla
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
