Interessant, maar meer verwacht van dit boek

In 1987 wordt Diaz samen met zijn collega Trini op pad gestuurd om een mogelijke biochemische aanval te onderzoeken. Het blijkt om een nog onbekende muterende schimmel te gaan. Aangekomen op de plaats van bestemming blijkt al snel hoe dodelijk deze schimmelvariant is en dat het team koste wat kost moet zien te voorkomen dat de schimmel in vijandelijke handen valt of zich verspreid.

Een monster van het schimmel wordt ondergronds op locatie opgeslagen.
30 jaar later heeft de locatie een ander doel gekregen en wordt de schimmel per toeval ontdekt door twee beveiligers die nachtdienst draaien in het complex.
Dat er iets mis is, is zeker, dat er iets gedaan moet worden ook. Maar bij wie kunnen ze na al die jaren terecht?

Met een race tegen de klok, wordt Diaz vanuit zijn gepensioneerde leven teruggeworpen naar 30 jaar geleden, en is hij de enige die in staat is om iets tegen deze schimmel te doen. Of toch niet?

In eerste instantie deed de synopsis mij denken aan het boek ‘De Plaag’ van David Walton.
Een onbekende muterende schimmel die in staat is de mensheid te verwoesten.
Ik vroeg mij dan ook af of het meer van hetzelfde ging zijn, maar was toch nieuwsgierig. Ik had de hoop voor een volledig andere wending. Zeker gezien het werk dat David Koepp geschreven heeft voor films.

Het boek begint in 1987 waarin de vondst van de schimmel wordt gedaan en verplaatst zich vervolgens naar het heden. Naar de plaats waar de schimmel zich nu bevindt.
De proloog bevat ontzettend veel zakelijke, biologische en voor mij absoluut onbekende en onbegrijpelijke termen. Had David Koepp dit nu maar enkel in de proloog gedaan..

Helaas zijn al deze lastige termen in het gehele eerste deel van het boek te lezen, wat mij het lezen bemoeilijkte en daarnaast mijn interesse temperde. Jammer. Het haalde wat mij betreft de spanning uit het verhaal wat absoluut spannend had kunnen zijn.

Er wordt onwijs veel aandacht besteed aan de beschrijving van de hoofdpersonages en situaties, soms tot aan het vervelende toe, dat je eigenlijk bijna vergeet dat we te maken hebben met een dodelijke schimmel die de mensheid bedreigd. Het haalde het tempo uit het verhaal.

Vanaf hoofdstuk 20 komt er iets meer vaart in het verhaal, lijken de termen wat af te nemen maar blijft de langdradige beschrijving van personages aanwezig.

David Koepp wacht enorm lang met het beschrijven van ontwikkelingen in het verhaal die het spannend maken en een toffe plottwist heb ik persoonlijk niet kunnen ontdekken. Het gevoel dat het laatste deel van het boek je geeft had ik liever in het gehele boek gezien.


Personages
In het eerste deel van het boek zijn het Diaz en Trini die de hoofddrol spelen in het verhaal. Ondanks de ontdekking wordt er enorm ingezoomd op hun onderlinge relatie. Echter speelt Trini in de tweede helft van het boek in het heden maar een kleine rol, en lijkt de eerdere informatie vrij overbodig te zijn.

Met betrekking tot Diaz; ondanks dat er een hoop geschreven is, heb ik niet het gevoel dat ik hem echt beter heb leren kennen en kan ik mij niet verplaatsen in zijn personage.

In de tweede helft van het boek leren we onder andere Travis en Naomi kennen.
Het personage van Naomi is een van de redenen dat dit boek toch 3 sterren van mij heeft gekregen. Haar personage vond ik interessant en ik vond het fijn eens te lezen dat een vrouw het voortouw nam in een bedreigende situatie als deze.


Conclusie
Wat mij betreft bevatte dit boek te veel terminologie die voor leken haast onbegrijpelijk is. Dat, in combinatie met uitvoerige beschrijvingen van personages en situaties, maakte het verhaal voor mij langdradig en haalde wat mij betreft daarnaast ook de spanning uit het verhaal.

De laatste hoofdstukken vond ik absoluut beter en als dit het gehele boek zo was geweest, had het absoluut meer sterren van mij gekregen.

Ik had meer van dit boek verwacht, zeker gezien de achtergrond van deze auteur. Maar ik ben toch teleurgesteld.
Het idee is goed, de uitvoering in dit geval minder.
De beschrijvingen doen het goed in een script voor een film, in dit geval pakt het voor een boek minder goed uit.

Ik gaf het drie sterren vanwege Naomi en de spanning in de laatste hoofdstukken.