Een ode aan de Dakar en alles errond en erin.

Bij het rondsnuffelen op smoelboek (aka Facebook) kwam ik bij een post van uitgeverij Pelckmans. De post ging over een wedstrijd om een gehandtekend boek te winnen van Koen Wauters en zijn avonturen in Dakar. Het boek had dan ook de logische titel Koen In Dakar. Voor zij die hem niet kennen. Koen Wauters zingt met zijn broer Kris Wauters in de groep Clouseau. Vlaamse muziek, wat nu niet echt mijn genre is. (Mijn genre gaat van metal tot hardcore en alles daartussen, maar geen Vlaamse muziek. Wat ik wel altijd wat meevolgde waren zijn avonturen in de Dakarrally.
Omdat niet iedereen auto of rally kenner kan zijn ga ik even kort verwoorden wat de Dakar eigenlijk is. Vroeger heette hij Parijs-Dakar. Omdat men in het begin van de rally startte in Parijs en de laatste etappe toekwam in Dakar. Dakar die tot 2008 elk jaar werd aangedaan, meestal als eindpunt. Vanaf 2009 werd de hele santenboetiek verplaatst naar Zuid-Amerika, meerbepaald Argentinië, Chili, Peru en Bolivia. Van 2020 wordt hij gereden in Saoedi-Arabië. Deze verplaatsing had zoals zoveel zaken te maken met financiën. De wedstrijd duurt zo ongeveer twee weken als ik het goed heb. Met afstanden van soms 6a700 km op één dag.
In zijn boek Koen in Dakar probeert de Koen ons dit alles wat uit te leggen. Zijn avonturen die hij meemaakte maar ook de rally zelf. Onze Koen doet enorm zijn best maar ik denk dat hij dit nooit aan een leek zoals ik kan uitleggen. De Dakar is een rally die je moet meegemaakt hebben om te weten wat het is.
Het boek voelt aan als een ode aan alles en iedereen. Een ode aan de rally zelf maar ook een ode aan alles errond. De mekaniekers die de bolides elke dag startklaar maken. De rijders die met de minste stuurfout een ongeluk krijgen. Volgens Wikipedia zijn er sinds de start al 79 mensen omgekomen. Denk dat dat wel eens kan tellen als de meest dodelijke rally ter wereld. Niet alle 79 waren rijders, ook toeschouwers, fotografen en dergelijke.
Het is een ode aan de copiloot die eigenlijk zijn leven in handen legt van de coureur. Wat het boek niet is, is een ode aan Koen zelf. Het enige wat naar boven komt over de Koen is zijn karakter.
Een karakter van doorzettingsvermogen, van het willen goed doen, overal zijn best voor doen. Zowel de rally, als zijn relaties of muziek. Een man die zijn zin soms durft doordrijven maar als het mis loopt niet te dikkenekkerig is om zijn fout toe te geven en zijn excuses te maken.
Koen neemt ons mee in zijn ervaringen tijdens de rally. Hij verteld anekdote na anekdote over wat hij allemaal tegengekomen is. Over rijden door de woestijn zonder venster, over de angst na het beschoten te zijn door rebellen. Maar ook over de onverklaarbare dwang om die woestijnen te trotseren. De angst voor de duinen die je rally kunnen maken of kraken.
Dit alles wordt bijgestaan door een grote hoeveelheid foto’s. Aan de kwaliteit van sommige is te zien hoelang Koen al de rally rijd. (Koen rijd al mee sinds 1996 en deed dit elk jaar tot 2012 om dan te stoppen en in 2022 terug de roep van de woestijn niet te kunnen weerstaan en te herstarten.?)
Die foto’s tonen de rally hoe hij is, tonen de entourage van de zanger en de wagens. Ze roepen een sfeer op waardoor je, zelfs als niet kenner, begrijpt dat dit geen gewone rally is.
Blij dat ik dit boek gewonnen en gelezen heb. Weer maar een half LUEK-boek maar eentje waar de gretigheid om het te lezen groot genoeg was om de andere ongelezen boeken te negeren en het voor te nemen op de rest. Wat zou het interessant zijn om met deze man eens persoonlijk te horen spreken over zijn ervaringen. Het is een man met enorm doorzettingsvermogen, iets wat ik toch ergens mis vind ik. Zo leer je soms iets bij over jezelf terwijl je een boek leest over een ander.
Iedereen nog veel leesgenot op deze extra schrikkeldag. Ik start vanavond ook in een nieuw boek met een voor mij ongekende auteur. Welk boek vragen jullie? Dit zullen jullie zien in een andere blog. (Iemand opgevallen? Heb niet gezaagd over de drukte. Ja, lap, nu doe ik het weer. Voor wie het nog niet moest opgevallen zijn, mijn recensie is nu gelijk aan mijn blog. Spaart tijd. Vraag me eigenlijk af waarom ik beide apart deed. De bedoeling is om beide te integreren in elkaar om tot een blog recensie uit te komen. Minder zakelijk maar meer persoonlijke ervaring per boek.