Lezersrecensie
Dansen met de demon.
Terry Brooks, Amerikaans van afkomst, is een fantasie auteur. Een auteur die studies afwerkte in Engelse literatuur en rechten. Hij startte met werken als advocaat maar na de publicatie van zijn eerste boek nam hij het risico om fulltime te gaan schrijven.
Het schrijven deed hij eigenlijk al vanaf zijn schooltijd. Na het lezen van In de ban van de ring kreeg hij inspiratie om zelf fantasie te gaan schrijven. William Faulkner, die wordt aanzien als een van de belangrijkste fictie schrijvers van de VS, inspireerde Brooks in de stijl van schrijven die hij wou neerpennen.
In 1977 debuteerde hij met Het zwaard van Shannara.
Het boek
Het boek dat ik las kreeg de titel Dansen met de demon en is het eerste deel uit de reeks De krachten van het kwaad. Op de boeken zelf staat niet direct een connectie met de Shannara reeks maar Wikipedia rekent ze er wel bij.
Het verhaal
Naar aanloop van het weekend van 4juli komen er twee vreemdelingen aan in de Hopewell. Eén van hen is een demon van het kwaad die het voorzien heeft op Tess Freemark. Tess is veertien jaar en in tegenstelling tot haar vrienden kan zij demonen en vreters, wezens die teren op agressie en geweld, zien. De enige die ook weet wat er allemaal rondloopt in het park is Tess haar oma. De vrouw die haar alles probeert te leren over haar magie en de gevaren ervan.
Terwijl de demon alles voorbereid om Hopewell op zijn kop te zetten is de tweede vreemdeling er gelukkig ook nog. John Ross, die elke nacht geplaagd wordt door visioenen van een mogelijke toekomst die geen werkelijkheid mag worden, is op mysterieuze wijze verbonden met Tess.
Mijn gedacht
Schrijfwijze
Terry Brooks heeft een aangename schrijfstijl waarbij hij soms wel gebruik maakt van lange zinnen. Die gebruikt hij om iets duidelijker te maken of iets gedetailleerder te omschrijven.
Een ander lettertype geeft aan wanneer het verhaal zich afspeelt in een droom.
Spanningsopbouw
De spanning is niet volledig op sterkte vanaf het begin van het boek. Maar naarmate je vordert in het verhaal neemt hij wel met sprongen toe. Om dan op het laatste deel volledig tot ontploffing te komen. Dit zorgt er zeker voor dat de lezer het moeilijk heeft om het boek even naast zich neer te leggen.
Personages
De personages passen wel goed in dit verhaal. Tess wordt echt wel neergezet als een veertienjarige jongedame die zoekende is in het leven qua liefde en leven. Wat dan nog vermoeilijkt wordt doordat ze haar magische kant moet verbergen voor haar vrienden, maar gelukkig kan ze terugvallen op haar grootmoeder Evelyn, die dezelfde gave heeft als haar kleindochter. De vriendenkring vindt het soms wat raar wat Tess allemaal van excuses inzet om te verdwijnen maar blijven haar toch helpen. Hoe gek het ook mag zijn. Qua uitwerking zit het wel snor met de personages.
Het einde
Het einde van het verhaal bevat de meeste spanning. Een twist links en een twist rechts zorgt nog voor wat extra punch om het einde nog beter te maken.
Conclusie
Een eerste deel dat doet verwateren naar het vervolg. Een degelijk fantasie verhaal met goed uitgewerkte personages. Een schrijfstijl die mooi de omgeving beschrijft of de personages.
Het schrijven deed hij eigenlijk al vanaf zijn schooltijd. Na het lezen van In de ban van de ring kreeg hij inspiratie om zelf fantasie te gaan schrijven. William Faulkner, die wordt aanzien als een van de belangrijkste fictie schrijvers van de VS, inspireerde Brooks in de stijl van schrijven die hij wou neerpennen.
In 1977 debuteerde hij met Het zwaard van Shannara.
Het boek
Het boek dat ik las kreeg de titel Dansen met de demon en is het eerste deel uit de reeks De krachten van het kwaad. Op de boeken zelf staat niet direct een connectie met de Shannara reeks maar Wikipedia rekent ze er wel bij.
Het verhaal
Naar aanloop van het weekend van 4juli komen er twee vreemdelingen aan in de Hopewell. Eén van hen is een demon van het kwaad die het voorzien heeft op Tess Freemark. Tess is veertien jaar en in tegenstelling tot haar vrienden kan zij demonen en vreters, wezens die teren op agressie en geweld, zien. De enige die ook weet wat er allemaal rondloopt in het park is Tess haar oma. De vrouw die haar alles probeert te leren over haar magie en de gevaren ervan.
Terwijl de demon alles voorbereid om Hopewell op zijn kop te zetten is de tweede vreemdeling er gelukkig ook nog. John Ross, die elke nacht geplaagd wordt door visioenen van een mogelijke toekomst die geen werkelijkheid mag worden, is op mysterieuze wijze verbonden met Tess.
Mijn gedacht
Schrijfwijze
Terry Brooks heeft een aangename schrijfstijl waarbij hij soms wel gebruik maakt van lange zinnen. Die gebruikt hij om iets duidelijker te maken of iets gedetailleerder te omschrijven.
Een ander lettertype geeft aan wanneer het verhaal zich afspeelt in een droom.
Spanningsopbouw
De spanning is niet volledig op sterkte vanaf het begin van het boek. Maar naarmate je vordert in het verhaal neemt hij wel met sprongen toe. Om dan op het laatste deel volledig tot ontploffing te komen. Dit zorgt er zeker voor dat de lezer het moeilijk heeft om het boek even naast zich neer te leggen.
Personages
De personages passen wel goed in dit verhaal. Tess wordt echt wel neergezet als een veertienjarige jongedame die zoekende is in het leven qua liefde en leven. Wat dan nog vermoeilijkt wordt doordat ze haar magische kant moet verbergen voor haar vrienden, maar gelukkig kan ze terugvallen op haar grootmoeder Evelyn, die dezelfde gave heeft als haar kleindochter. De vriendenkring vindt het soms wat raar wat Tess allemaal van excuses inzet om te verdwijnen maar blijven haar toch helpen. Hoe gek het ook mag zijn. Qua uitwerking zit het wel snor met de personages.
Het einde
Het einde van het verhaal bevat de meeste spanning. Een twist links en een twist rechts zorgt nog voor wat extra punch om het einde nog beter te maken.
Conclusie
Een eerste deel dat doet verwateren naar het vervolg. Een degelijk fantasie verhaal met goed uitgewerkte personages. Een schrijfstijl die mooi de omgeving beschrijft of de personages.
1
Reageer op deze recensie
