Minder meeslepen dan deel één.

Elmar Otten is eigenlijk een beleidsadviseur in internationaal ondernemen. Aan de andere kant is hij ook auteur. Een auteur die fan is van fantasie en sci-fi. Die als jonge man de boeken verslond van Asimov, Weis, Brooks en Tolkien. Genoot van de verhalen van Verne maar eigenlijk nog het liefst de inspiratie zoekt in het Eifel gebied in Duitsland waar hij dagen kon rondzwerven zonder nog veel van de beschaving mee te krijgen.
Stormfront is het tweede boek dat Otten schreef in zijn reeks rond Het fluisterende woud. Stormfront gaat verder waar Wildvuur gestopt was.
Het verhaal
Op de vlucht voor de Tarealer zoekt Vesper bescherming in Koningsberg. Weg uit zijn rol als kind-god, maar wel met het verdriet over de dood van zijn moeder. Gescheiden van zijn broer Or vindt Vesper bondgenoten in de kinderen die onder de stad wonen en werken.
Onverwachts duikt er een leermeester op die Vesper zal helpen om zijn vermogens, de Adem, te leren beheersen.
De oorlog woedt buiten de stad lustig verder. Een oorlog waar oude dorpsgenoten van Or en Vesper er alles aan doen om de Tarealer te vertragen. Fir en Ardon helpen met de prins maar zijn onwetend over het lot van Vesper, Or en hun moeder.
De vraag is hoe ver Or en Vesper durven gaan om de vijand buiten te houden zonder dat ze zelf al te veel in beeld komen.
Mijn gedacht
Het is met Stormfront aangeraden om het eerste deel Wildvuur eerst gelezen te hebben. Terugblikken naar het verleden zijn er niet echt veel. Heb je wildvuur niet gelezen zal je een belangrijk deel van het verhaal missen.
Dit boek gaat gewoon verder waar het eerste gestopt is. Zo zit je ook direct terug in het verhaal. Of toch na het voorwoord. In dit voorwoord is er een personage, die een grote invloed heeft op het verhaal, die het woord richt tot de lezer zelf. Hij brengt wat informatie over het verhaal.
De gebruikte schrijfstijl is vlot. Gewoon soms even nadenken hoe je bepaalde persoonsnamen zou moeten uitspreken. Maar het verhaal vloeit mooi van het ene actiepunt naar het andere. Actiepunten die toenemen qua aantal naarmate het verhaal verder gaat.
De personages hebben wel een sprong gemaakt ten opzichte van het vorige boek. Ze zijn gegroeid in hun rol maar dit wil niet zeggen dat ze daarom geen twijfels of zorgen meer hebben. Het zijn die zaken die ze voor de lezer menselijk maken.
Het volledige verhaal is goed uitgewerkt. Genoeg kronkels om mijn aandacht vast te houden. Maar jammer genoeg wordt de omgeving minder in beeld gebracht dan in het eerste deel en dat is wel wat jammer.
Overall kan dit verhaal me minder meesleuren dan dat het eerste deel deed. Er zit spanning in en een goeie verhaallijn maar ergens voelt het minder als thuiskomen aan dan gedacht.
Het slot
Het slot krijgt zijn nodige twists te verwerken om de lezer vast te houden tot aan de laatste pagina. Na die laatste pagina wordt je nog verwend met een stukje wat reeds uit het derde deel komt.
Conclusie
Een goed verhaal met een prettige schrijfstijl. Personages die door hun twijfels en angsten menselijk aanvoelen. De omgeving wordt minder in beeld gebracht dan in het eerste deel en dat is ergens wel jammer. Op naar deel drie waarvan je al een stukje meekrijgt op het einde van het verhaal. Ondanks dat ik deel één vijf sterren gaf als debuut, kan dit deel mij minder meesleuren.