Winterse sferen en maatschappelijke problemen in een

Noortje heeft haar moeder beloofd een date mee te nemen naar het kerstfeest, maar terwijl kerst dichterbij komt, lijkt die date maar niet te vlotten. Ze heeft ook meer aan haar hoofd, over 4 weken moet ze het huis uit en het vinden van een nieuwe woning lijkt onmogelijk.
Dan struikelt ze letterlijk over Joey, iemand waar de meeste mensen met een grote boog omheen lopen. Maar zij raakt geïntrigeerd en neemt de tijd om Joey beter te leren kennen. Hij zou wel eens het antwoord op haar problemen kunnen zijn, echter is Joey ook niet helemaal eerlijk.

Sasja Coehoorn, winnaar van de Libelle schrijfwedstrijd in 2023, heeft in deze novelle de kerstsfeer in een fijn te lezen boekje weten te gieten.
Ook al telt het slechts 129 pagina’s, de personages hebben allen een degelijk uitgewerkte achtergrond en komen herkenbaar over. Er worden typerende situaties geschetst (ik zou het ook voor elkaar krijgen om met een veel te grote boom naar huis te lopen) die met geweldige uitspraken worden beschreven. Dit zorgt ervoor dat je lachend het boek leest.

Wat een sterk punt is aan dit boek is dat het een maatschappelijk probleem aankaart, namelijk dakloosheid en huisvestingproblemen. Het is niet heel makkelijk om aan een woning (zeker op korte termijn) te komen, en hoofdpersonage Noortje zit hierdoor echt in de penarie. De veroordelende reacties om haar heen over het leven op straat, iets wat voor haar bijna reëel wordt zijn soms stuitend. Terwijl er in Nederland, aldus het CBS in 2024 zo’n 33.000 mensen dakloos zijn, waarvan 4000 kinderen.
Er wordt een strenge winter in Groningen beschreven, waarbij de daklozenopvang ook wel eens vol zit en er mensen in de kou op straat moeten overleven.

Noortjes vriendin Emma komt goed uit de verf, al zou ze wat meer naar Noortje mogen luisteren als het om haar eigen vriendje gaat, en iets minder kunnen oordelen over Joey. Daar ben je tenslotte vriendinnen voor.
Ook broer Devin, mindervalide door een ongeluk, is goed uitgewerkt. Zo wordt het goed aangestipt dat mensen in een rolstoel vaak als minder worden gezien, terwijl dat behoorlijk bevooroordeeld is.
Joey doet zich anders voor, maar met een goed doel in gedachten. Het is jammer dat hij moeite heeft met open kaart spelen.

Wat het verhaal nog sterker had gemaakt was een epiloog, zodat het warme fuzzy gehalte helemaal in kan werken. Nu voelde het einde toch een tikje abrupt.

Plus één met kerst is een fijne korte feelgood, die je in winterse sferen dompelt maar je ook tegelijk laat nadenken hoe schrijnend de situatie van mensen op straat is, zeker in een tijd waarin een warm samen zijn met de feestdagen voorop staat.