Tunnels en leuke vreemde wezens

Wat zou je doen als je zogezegd geadopteerd wordt maar je adoptie ouders niet zijn wie ze zeggen te zijn
en daarbovenop de wereld ook niet is wat die blijkt te zijn?
Vraag dat maar aan George. Op haar 16de belandt ze plots in De Ark, een plek voor speciale wezens met talenten.
George haar talent is niet van de minste, ze kan namelijk tunnels aanvoelen, poorten naar andere werelden, en daar kan ze dan nog iets mee dat niemand anders kan.
In De Ark leert ze ziczelf opnieuw kennen en komt ze ook meer te weten over haar biologische moeder.
Zoals elke 16 jarige probeert ze ook vrienden te maken en moet ze school lopen, alleen is dat bij haar net iets ingewikkelder omdat ze ook met haar talent moet leren omgaan.
Als ze dan ook nog geviseerd wordt door iemand van een andere Ark komt ze in nogal lastige situaties terecht.


Na de dodenreeks en de hotel reeks dat Mel Hartman eerder had geschreven vond ik het spannend om die personages, die lange tijd mijn boekenhartje veroverd had, opzij te zetten en aan een nieuwe reeks te beginnen.
Mel is een kei in het neerschrijven van personages die voelen alsof het echte vrienden worden. Ook de meeste personages in dit nieuwe verhaal worden zo mooi neergezet dat je ze snel in je boekenhart sluit.

Deze fictieve nieuwe kant van onze wereld is mooi uitgeschreven. Het deed me soms een beetje denken aan een stuk van de wereld van De Kronieken van de Onderwereld (The Mortal Instruments).

Naast enkele toffe spannende momenten voelt dit verhaal vooral als een kennismaking. één ding dat me soms stoorde is het 'stopwoordje' dat het personage naar mijn mening net iets te veel gebruikt.
Ik miste soms een beetje het pit dat ik in de eerdere reeksen las en voelde. Hopelijk komt dit terug in de volgende delen, waar ik sowieso heel nieuwsgierig naar ben. Ik wil zoveel meer weten over de tunnels en de evolutie van George.