Held tegen wil en dank

Wat een heerlijk boek is dit!
Eerlijk is eerlijk: het kostte mij wel even tijd om goed in het verhaal te komen. Maar zeker vanaf het moment dat het gezin Pagnol met oom Jules en tante Rose (en neefje Pierre) naar het vakantieadres vertrekt, had het verhaal mij helemaal in zijn macht.
Het verhaal wordt beschreven vanuit de beleving van de 8-jarige Marcel. Dat is heel goed en lief gedaan. Je ziet Marcel meedeinen op de opvattingen van zijn ouders, en met name die van zijn grote held: zijn vader. Als vader iets vindt, dan vindt Marcel dat ook. Ook de relatie met zijn moeder en jongere broertje Paul zijn heel herkenbaar en invoelbaar.
Het zijn allemaal "echte mensen", zelfs moeder die op hoge hakken door de bergen loopt onderweg naar het huis en zeker oom Jules die af en toe zijn eigen waarheid maakt.
De belevenissen van zo'n lange zomer (voor een kind duurt een vakantie een heerlijke eeuwigheid) worden beschreven in het tempo van toen (begin vorige eeuw). De kinderen kunnen lekker buiten ravotten, er wordt gegeten en gedronken en geleefd.
En dan, dan zijn er ook nog de voorbereidingen voor de jacht. Jules deelt graag, op zijn manier, zijn kennis en ervaring met vader. Voor Marcel is het best lastig om te zien dat oom Jules zijn vader overtroeft op dat punt. Daarom wil hij graag mee op de eerste jachtdag, om zijn vader te kunnen helpen. Wat er dan allemaal gebeurt, wordt leuk beschreven.
En uiteindelijk blijft vader, hoe het ook allemaal gelopen is, de grote held van Marcel.