Vergiftiging, ontvoering, marteling, paarden en kinderen

De schrijfster hinkt een beetje op twee benen - enerzijds is er de subtitel "Lukt het Elena om haar eigen duistere geheim te ontrafelen?", anderzijds is er het verhaal van de verdwenen meisjes. Het eerste krijgt wel de nodige aandacht om het concreet te maken maar verder gaat het niet. De subtitel is dan ook erg misleidend in de context van dit boek. Wat er niet bij vermeld wordt is het persoonlijke liefdesleven van Elena dat wel uitgebreid aan bod komt.
Het tweede maakt dan de echte inhoud van het boek uit.
Afgezien van enkele flashbacks naar het ongeluk waarbij de ouders van Elena om het leven kwamen verloopt het verhaal chronologisch. Het begint bij Elena die een nieuwe job vindt en eindigt eerst met de oplossing van de ontvoering van de verdwenen meisjes maar dan komt daar toch een nogal nare cliffhanger achterna. De verdwijning/onsnapping van Lucas geeft onverwacht een open einde aan het boek en plots ligt het raadsel van Elena's nachtmerrie open en bloot op tafel.

De eigenlijk verhaallijn van dit boek gaat over Elena die op een Engels landgoed een nieuwe stap in haar carrière zet. Daarbij komt ze geleidelijk een aantal vreemde en geheimzinnige zaken op het spoor. Dat deel van het verhaal is opgesplits in een deel over het privé-leven van Elena, haar liefdesleven zeg maar. En het andere deel bestaat uit het onderzoek dat Elena stilaan begint te voeren naar de geheimzinnige verdwijning van de meisjes.
Een ander perspektief of die verhaallijn komt van 1 van de ontvoerde en mishandelde meisjes zelf, Jenny, die verhaalt wat er allemaal met haar gebeurt tijdens haar gevangenschap.

Vanuit het vorige deel van haar leven brengt Elena, naast het trauma in verband met de dood van haar ouders, ook 3 personen mee. Haar vriendin en vertrouwelinge-op-afstand, haar ex-vriendje en huidig stalker Hein en haar zelfzuchtige en dominante tante bij wie ze na de dood van haar ouders opgevoed werd.
Ondertussen komt ze incontact met de broer van het eerste verdwenen meisje en daardoor op een later tijdstip met een Nederlandse politieinspekteur en zijn Engelse collega.

Verder maakt ze kennis met het gezin van haar nieuwe werkgever. Buiten Max, haar werkgeven, is er zijn moeder en zijn twee kinderen waar Elena zonder voorafgaande ervaring verantwoordelijk voor wordt. Er is ook zijn broer, een butler en de stalmeester en een rivale die de aandacht van Max opeist.
2 staljongens en 3 meisjes staan in voor het verzorgen van de paarden.

Elena begint haar kennismaking niet al te best en maakt steeds opnieuw fouten in haar omgang met de familie. Gelukkig is er al onmiddellijk een klik met de kinderen wat haar meermaals uit een vervelende situatie redt. Ze merkt een aantal vreemde zaken op zoals Charlotte die verkeerde en gevaarlijke medicatie krijgt, verdachte transakties in de boekhouding en lichtjes en geluiden in een afgesloten vleugel van het landhuis.
Tussen de bedrijven door komt haar ex op bezoek en tracht haar met geweld mee te voeren. Het verhaal van de dood van de vrouw van Max gevolgd door de verdwijning van Miranda, het stalmeisje dat het paard dat die vrouw haar dodelijke val bezorgde, zet een onderzoek naar die gebeurtenissen in gang. Een tweede verdwijning en later de ontdekking van het lijk van Miranda maken van de onrustwekkende verdwijningen een moordzaak.

Naargelang het onderzoek van Elena vordert neemt ook het gevaar voor haar persoonlijk toe.
Stalker Hein gaat te ver en wordt geneutraliseerd, de lijst van verdachten wordt teruggebracht tot 3.
Naar de climax toe gaat het opeens heel snel. De schrijfster geeft veel extra details prijs, de ontvoerde meisjes worden gevonden, de dader wordt ontmaskerd.

Dit is origineel, puur door de plot en de manier waarop Boomstra met de perspektiefwisselingen omgaat.
Het psychologische thrilleraspect geldt voor de onderhuidse spanning die opgebouwd wordt zonder lange tijd een fysiek aspekt te krijgen. Maar vooral voor de verhaallijn van Jenny dat een macabere illustratie is van hoe het stockholm-syndroom in de praktijk mensen in hun diepste ik kan aantasten.
Elk personage dat geïntroduceerd wordt, elke gebeurtenis en elk feit dat naar voor komt betekent een mini-plotwending. Dit is zo omdat de schrijfster heel erg karig is met algemene informatie en nog meer met het bevestigen of ontkennen van het waarheidsgehalte ervan.
Pas na het lezen wordt duidelijk wat voor het plot belangrijk was, wat enkel privé voor Elena van belang was en wat er allemaal bijzaak is.
Privé komt dat neer op haar haat-liefde verhouding met Max, iets dat de schrijfster vooral gebruikt om veel duister te laten. De ontdekking van het moordplot tegen Charlotte, de bloedbanden en financiële achtergronden vormen belangrijke achtergronden van de puzzel.
De ontvoeringen vormen de essentie van het onderzoek maar leveren ons eigenlijk bitter weinig informatie op. Buiten de brute plotwendingen natuurlijk door de ontdekking van het lijk van Amanda en de ontvoering van Paulien.
Het is door het graven in het verleden en het ontdekken van de echte bloedbanden en testamentaire plannen dat de verbanden tussen alle elementen uiteindelijk (en dan opeens heel erg snel) duidelijk worden. Als er nog 3 (Gerard meegerekend 4) verdachten zijn blijft de identiteit van de dader nog altijd een compleet mysterie. Marja Boomstra zal ze telkens opnieuw en elk op zijn buurt verdacht maken en niemand wordt ook 100% vrij gepleit.

Het is een psychologische thriller en de karakters zijn dan ook psychologisch goed uitgewerkt. Al blijft er veel onverteld en moet de lezer soms wel heel erg goed tussen de lijntjes lezen en zelf verbanden leggen om de pesonages en hun akties te begrijpen. En ze dan ook nog eens tegen de achtergrond van het geheel te plaatsen.
Elena is uiteraard nooit een verdachte maar is toch het beste uitgewerkt, gewoon omdat het perspektief het grootste deel van het boek dat van haar is. Max, Charlotte en Lucas volgen waarbij de broers duidelijk verborgen kanten maar ook een zware rugzak uit het verleden meedragen.
Door de omgang van Elena met Charlotte en de ontdekking van het gevaar van de verkeerde medicatie komt ook haar persoonlijk tot zijn recht. Maar er zit duidelijk ook een grijze zone in die geheim blijft. Jenny is vooral belangrijk als slachtoffer en illustratie van het Stockholm-syndraam, psychologie puur sang. De Meester blijft een in geheimzinnigheid gehuld figuur bij wie de onthulde details enkel extra verwarring wekken.
De andere karakters komen psychologisch veel minder gedetailleerd aan bod en dat is achteraf gezien de grootste aanwijzing naar de uiteindelijk ontmaskerde dader.
De karakters komen meteen met de nodige en noodzakelijke diepgang op het toneel. Dat laat weinig ruimte voor evolutie, ook doordat de tijd waarbinnen Elena deel uitmaakt van de gebeurtenissen erg beperkt is.
De psychologische evolutie en de bijhorende verschrikking van Jenny naar slavin met stockholm-syndroom wordt overgelaten aan de verbeelding van de lezer en is in die zin misschien nog wel erger dan wanneer dat expliciet zou verhaald worden.
Hein die als stalker uiteindelijk afdruipt na zijn lesje geleerd te hebben is eigenlijk de enige die psychologisch evolueert maar dat blijkt achteraf een dwaalspoor te zijn.
Er wordt door de schrijfster zelf meerdere keren gerefereerd naar de reden waarom dit zich enkel op een Engels landgoed op het platteland kan afspelen. Daar gaan we niet tegenin gaan. Mutlimedia en mobiele telefoons zijn ingeburgerd en dat beperkt ook de ruimte in de tijd waar dit alles mogelijk is.
De paardenwereld, die toch altijd speciaal is voor buitenstaanders, het leven op een groot landgoed vormt een essentieel onderdeel van het verhaal en levert de sfeer die het allemaal geloofwaardig moet maken. Geld en macht bepalen veel en maken ook veel mogelijk.

Een heel deel van de opvallende spanning wordt tot tamelijk ver in het boek in verband gebracht met de relatie tussen Elena en de anderen, in casu Max, John, Sandra, Gerard, de paarden, Hein, enz. Elena maakt foutjes, komt in de problemen en moet er zich maar uit zien te redden.
Enkele keren leidt dat ook tot een fysieke spanning maar nooit lang of met blijvende schade.
De onderhuidse spanning word geleidelijk opgebouwd en neemt toe vanaf het moment dat Elena het eerste teken van geheimzinnigheid merkt door de verhalen rond de dood van de vrouw van Max gevolgd door de verwijning van Miranda.
Pas na meer dan twee derde van het boek wordt de spanning een prominent aanwezige faktor die het niveau van een psychologische thriller overstijgt. Op dat ogenblik komt er ook levensgevaar en tijdsnood bij kijken.
Bij Jenny houdt de vraag of ze kan ontsnappen of het überhaupt overleeft de spanning er natuurlijk behoorlijk in. En dat krijgt bij de gebeurtenissen op de allerlaatste bladzijden nog een tweede leven.

De taal is die van de betere klasse gekenmerkt door dure schoolopleidingen. De uitzondering zijn de staljongens en meisjes. De inspekteurs dan weer niet.
Het komt eerder vlak over, wat eigen is aan een psychologische thriller, dus een aktiefilm zit er niet in. De setting leent zich daarentegen wel tot een sfeervolle film met mooie breedbeelpanorama's van landhuis en stoeterij.
Gemiddeld 4 bladzijden per hoofdstukje is kort maar er zit afwisseling in, heel wat stukje van 1 pagina of minder laten toe om in andere hoofdstukken wat dieper op zaken in te gaan. Algemeen houdt het er toch een beetje de vaart in doordat een nieuw hoofdstuk vaak gepaard gaat met een wisseling van perspektief. De stukjes over de ontvoerde meisjes staan cursief en dat maakt dat ook heel duidelijk verschillend van de rest van het verhaal.

Het leest vlot weg, geen moeilijk woorden of lange volzinnen en slechts sporadisch enkele termen uit paardensport of psychologie.
Een beetje storend was dat de lezer zijn/haar focus bij dit boek legt terwijl de schrijfster al duidelijk met het vervolg in haar hoofd zit. Dat levert enkele vreemde situaties op waarbij hetgeen je leest niet in de context van het verhaal lijkt te passen.
Een meer dan verdienstelijk boek maar niet echt mijn ding.