Een goede aanzet....

Toen ik las dat Karin Slaughter en Lee Child samen een kort verhaal hadden geschreven over hun personages Will Trent en Jack Reacher, wilde ik dit verhaal meteen lezen. Mijn twee meest favoriete personages in één verhaal, ik kon mijn geluk niet op ! In het voorwoord staat dat het verhaal zodanig is geschreven dat je niet kunt ontdekken wie wat heeft geschreven. Nou, dat is niet helemaal waar. Misschien heb ik teveel boeken (zeg maar rustig: álle boeken) over Will Trent en Jack Reacher gelezen, want ik kon toch aardig bepalen welke passages door Lee Child en welke passages door Karin Slaughter werden geschreven.

In dit korte verhaal zie je hoe Will Trent en Jack Reacher, beiden onbekend met de undercoveroperatie van de ander, op elkaar reageren en elkaars ‘eigenaardigheden’ ontdekken. Voor de lezer, die vertrouwd is met beide personages in alle voorgaande boeken, is er niets nieuws te melden; het heeft eigenlijk wel wat om hun persoonlijkheden op deze manier in een notendop voorgeschoteld te krijgen. Maar dat is wat mij betreft ook gelijk een minpuntje van het verhaal. Omdát het een kort verhaal is, neemt dit aspect een relatief groot deel in van het verhaal. Het gaat een beetje ten koste van de plot en de karakterbeschrijving van de andere personages. In de loop van het verhaal werken ze gezamenlijk naar een bepaald doel toe, en hun samenwerking en interactie is dan wel weer heel leuk om te lezen.

Al met al is dit een onderhoudend kort verhaal om te lezen. Een verhaal zoals je dat verwacht en kent van Slaughter en Child. Ik weet niet of Karin Slaughter en Lee Child misschien ooit eens samen een boek gaan schrijven met deze protagonisten erin, maar als zij dat doen, is dit korte verhaal een goede aanzet daarvoor.