Magnus opus van Leo Timmers: kunst van een waanzinnige schoonheid!

Een paardenmeisje ben ik nooit geweest, maar dit boek heb ik maar liefst 3 keer na elkaar opnieuw doorbladerd en telkens opnieuw werd ik verliefd op paardenmeisje Kiki en haar trouwe metgezel Polly. Het is trouwens het paard dat het woord neemt in dit adembenemende prentenboek, en ons loodst doorheen Kiki's jeugd: een vrolijke meid boordevol fantasie en een ongeremde drang naar avontuur. Maar wanneer ze ouder wordt, plaatst ze iemand anders op de eerste plaats, en Polly treurt... Is Kiki haar vergeten?

Dit hartverwarmende boek ken ik nu al de status van klassieker toe. Thema's in overvloed om in gesprek over te gaan: opgroeien, vriendschap, eenzaamheid om er al enkele te benoemen.
Maar daarnaast zijn de prenten van Leo Timmers een lust voor het oog. Puntgave zwart-wit illustraties worden afgewisseld met prenten waar de kleuren van afspatten, waar de mooiste kleurschakeringen in luchten aan te treffen zijn, waar er subtiel gespeeld wordt met licht en donker.
Soms zijn de illustraties zo gedetailleerd dat het bijna lijkt alsof je naar een foto tuurt, soms zijn ze van een feeëriek dromerigheid. Fenomenaal! Het lijkt wel alsof je een kunstboek in handen hebt, wat een talent!

Ik las dat Leo zich tijdens een familietrip naar Ierland liet inspireren door de landschappen daar, en ik herken inderdaad de grootsheid en wijdsheid van een overdonderende en overweldigende natuur.

Dit is een koesterboek en het is schitterend hoe Leo Timmers' tekenstijl hier heel herkenbaar is, maar dat hij zichzelf ook op nieuwe paden heeft gewaagd. Ik was al grote fan van zijn werk en dit boek is puur vakmanschap. Petje af Leo, dit is wat mij betreft je magnus opus!