wat een hartverwarmend boek!

Oh zalig toch, boeken die je hart verwarmen! 'Keedie' van de Schotse schrijfster Elle McNicoll is er zo eentje als een warm dekentje, en kunnen we dat niet allemaal af en toe gebruiken?

Dit boek is een prequel op het eerder verschenen 'Een soort vonk', dat geschreven is vanuit het perspectief van Addie, maar hier krijgt haar vijf jaar oudere zus Keedie het woord. En dat woord, dat neemt ze me verve! Keedie is bepaald niet op haar mondje gevallen, en schreeuwt tegen het onrecht en onbegrip waarmee zij en haar 2 vriendinnen met autisme geconfronteerd worden. Je merkt dat dit boek met veel zachtheid en kennis van zaken geschreven is. Hoe het is om een vierkantje te zijn in een ronde wereld. Hoe het is om in een hokje geduwd te worden. Hoe de wereld soms overweldigend is. Hoe snel mensen een oordeel over je klaar hebben.
Keedie heeft lef en laat niet over zich lopen. Maar haar recht-voor-de-raapheid wordt haar niet in dank afgenomen en brengt haar geregeld in de problemen. Om nog te zwijgen over de mensen die zich tegen haar keren en haar proberen de mond te snoeren. Maar, zoals in het boek staat: 'De maatschappij heeft kleurrijke, uitgesproken mensen nodig. Om anderen wakker te schudden, al zullen sommigen weigeren te luisteren. Maar er zullen er ook zijn die hun oren spitsen en zo hun eigen geluid ontdekken.'

Dit boek is verhelderend en verwarmend en heeft alles in zich om een instant klassieker te worden: avontuur, humor, diversiteit en inclusie, avontuur, warmte, zussenliefde, zinderende zinnen, traantjes wegpinken tijdens het lezen. Enige jammer is de cover, die mij absoluut niet aantrekt. Maar laat je daardoor dus niet weerhouden want dit boek is een pareltje. Ik wil meteen alle andere boeken van Elle McNicoll lezen!

Quote: "Je moet de cartograaf zijn van je eigen hart. Het allemaal in beeld brengen. De rotsen waarop je te pletter kunt slaan, de rivieren met hun verraderlijke stromingen. Allen zo kun je het gevaar omzeilen en leren de juiste afslagen te nemen. Dan weet je welke bruggen kunnen inzakken, welke grotten te donker zijn, maar op welke veldjes je tot rust kunt komen."