Enkele zieke geesten die een geweldige thriller vormen !

Titel : De man die zijn baas liet verdwijnen
Auteur : Jaap Stroosnier
Uitgeverij : Karakter Uitgevers B.V.

‘De man die zijn baas liet verdwijnen’, enkel de titel al verplichtte me om de korte inhoud te bekijken.
Ook het kaft oogt prachtig. Donkere wolken die niet veel goeds voorspellen en een gedeukte auto zinkend in water laten misschien al veel uitschijnen maar toch raad ik je met volle overtuiging aan dit boek te lezen.

De zelfzekere, jonge Jack heeft na enkele sollicitatierondes een job bij een chemisch bedrijf. Samen met zijn baas Barend vliegt hij op en af naar het buitenland en leert hij de kneepjes van het vak. Jack geniet van zijn leventje tot hij ontdekt dat Barend hem wil laten opdraaien voor een ernstig zakelijk misdrijf. Het is dè start van een zenuwslopend kat-en-muisspel.

‘Rondom de stomp hout kleurde het blauwgroene jack donkerrood.’

Misleidend is misschien wel ‘Roman’ wat onderaan op het kaft prijkt. Wegens enkele nogal heftige actiescènes zou ik eerder opteren om het boek onder de noemer thriller uit te geven. Zowel Jack als Barend geven niet op. Het zijn twee karakters die aan elkaar gewaagd zijn, twee egotrippers, alfamannetjes die kost wat kost hun ‘gelijk’ willen halen. Zij worden beiden zeer helder geschetst, hun afgunst en haat zijn haast voelbaar. En ja, er komt best vaak seks in voor of er worden al eens wat obsceens verwoord, maar dat is nu eenmaal typerend voor beide mannen. Jack zou Jack niet zijn zonder zijn gelul en zijn narcistische trekjes. Hetzelfde geldt overigens voor de oudere Barend.
Het hoofdpersonage Jack is steeds aan het woord. Hij vertelt over de recente moord op zijn baas, blikt terug op zijn kindertijd, heel kort gesitueerd doch krijg je genoeg informatie mee om een beter beeld te vormen van hem en zijn broer Tom. Van daaruit gaat het terug naar het allereerste contact en de sollicitatie binnen het bedrijf . Wanneer hij uiteindelijk aangenomen wordt gaat de bal aan het rollen.

Diepgaand is het gehele verhaal misschien niet. Buiten het feit dat er twee kemphanen aan het strijden zijn is er geen ander thema dat aan bod komt.
Soms zijn er gruwelijke stukken (enkele misdrijven zijn niet voor tere zieltjes), af en toe is het komisch. Het claustrofobische gevoel haalt weliswaar de bovenhand. Zeker wanneer broer Tom in the picture kwam. Mijn favoriete personage die me af en toe naar adem deed happen.


‘Ik strijk over haar haar en hoop dat haar tranen mijn pak niet bevlekken. Om die gedachte vind ik mezelf een lul.’


Stroosniers manier van schrijven overvalt je wel. Zinnen bestaande uit vijf regels lijken maar een peulenschil voor hem. Mij stoorde het alleszins niet. Misschien kwam dat omdat ik daadwerkelijk het gevoel had dat Jack steeds aan het woord is en niet de schrijver. Het hoofdpersonage is een man van veel woorden, veel daden en weinig empathie. Gelukkig eigenschappen die de auteur mijns inziens niet bezit, want anders had hij zich niet zozeer kunnen inleven in deze verknipte breinen.


Kortom, ‘De man die baas liet verdwijnen’ is vernieuwend en staat sterk in zijn schoenen door enkele zieke geesten. Eén van de betere boeken die ik dit jaar gelezen heb !