De Belgische Clare Mackintosh!

De Smedt werd in de boekenwereld vooral bekend door haar vorige thriller ‘Alleen’. Maar als ik heel eerlijk ben blijft ‘Blauw’, dat ze samen schreef met een vriendin, toch wel m’n favoriet.

In ‘Roadtrip naar nergens’ volgen we Michelle, een jonge dame die België ontvlucht. Een poging om haar privé problemen achter zich te kunnen laten, een confrontatie met zichzelf, … In Portugal ontwikkelt er zich een vriendschap met Isa, maar hoe hechter de vriendschap hoe meer Michelle het gevoel krijgt dat ze in een wespennest terecht is gekomen.

‘Just one thing makes me forget : Red, red wine, stay close to me. Don’t let me be alone,’ zong ik luidkeels samen met UB40. Ik zocht mijn heil en vond het daar.

Dat De Smedt kan schrijven staat als een paal boven water ! Haar boeken lezen taalgewijs als een trein. Het mooie aan haar stijl is dat ze met veel gevoel schrijft en de ‘gewone’ mens een rol geeft. Deze keer een vrouw die met een hevig, emotionele rugzak rondzeult, haar pijn is haast ondraaglijk. Een leed dat herkenbaar is voor velen.

Vanaf het startpunt van het verhaal dwingt de schrijfster me om verder te lezen, maar net zoals bij ‘Alleen’ stokt mijn drang om aan hetzelfde tempo door te zetten van zodra ik over de helft ben. Op een gegeven moment is ze me kwijt. Ik hou liever van een boek waarbij de spanning met een op -en neergaande curve verloopt of waar de curve stijgt en stijgt en stijgt tot het verhaal in alle kalmte eindigt. Deze schrijfster houdt ervan om haar personages als pionnen voor te stellen en tussen de lijnen door haar lezers op het verkeerde spoor te zetten. De onrust mag ze, door het ganse boek door, best nog iets vetter neerzetten. Ik wil zitten trillen in m’n stoel van ongemak en achterdochtig zijn, maar daar slaagt ze, spijtig genoeg niet in. Vanaf nu geef ik Barbara De Smedt de stempel : de Belgisch Clare Mackintosh ! Haar boeken zijn fel gegeerd en kennen meestal hetzelfde verloop, psychologische thrillers die aanslaan bij een groot publiek maar niet echt leesvoer zijn voor de Cover Madam. Er komt aan het eind van het boek zoveel op me af, waardoor het niet gedoseerd lijkt, hetzelfde overkwam me ook steeds toen ik Mackintosh’ boeken las.

Ik heb de touwtjes in handen. Ik, Michelle Deckers, ben the woman in charge.

‘Roadtrip naar nergens’ is uitermate geschikt voor liefhebbers van een degelijke psychologische thriller, een verhaal dat speelt met jouw brein.

Met dank aan Hamley Books voor dit recensie exemplaar en de mogelijkheid tot deelname aan de blog tour.

3.5 sterren