Een detective... leuke insteek maar de uitwerking laat te wensen over

Voor de leesclub van de Boekenreizigers lazen we ook ‘De Vermoorde straatmuzikant’ van Kees van der Wal. O jee. Ik zeg het echt niet grtaag maar sorry, dit was voor mij écht niet goed. Ik weet zeker dat de auteur een prima verhalenverteller is. Maar een verhaal vertellen is iets anders dan een boek schrijven, dat zal iedere persoon die een schrijfcursus organiseert of meegemaakt heeft, beamen. Het opzet was zeker niet slecht bedacht. Een leuke insteek, een politiecommissaris die zijn promotie laat voor wat die is en een detectivebureau begint. Tot daar geen probleem, leuk idee. Maar zijn vrouw runt dan ook nog een hotel en het detectivebureau lost dan een zaak op met een deel van het personeel van het hotel. Als al die mensen telkens eten en drinken wanneer dat in het boek vermeld wordt, dan gaan de vermageringscursussen gouden tijden tegemoet.
Ik had de hele tijd het idee dat ik een script voor een deurenkomedie zat te lezen. Uiteraard is er helemaal niets mis met een deurenkomedie, kan best leuk zijn, maar van een detectiveverhaal verwacht ik toch wel iets meer. Een straatmuzikant wordt vermoord. Dan lijkt het mij niet zo gewoon dat de politie een beroep gaat doen op een detectivebureau, zeker niet als daar dan ook hotelpersoneel meehelpt dat geen kaas heeft gegeten van detectivewerk en de meest elementaire regels qua beroepsgeheim en zwijgplicht en dergelijke.
Het verhaal is in eenvoudige taal geschreven en dat is helemaal prima, maar al die verwijzingen, die op een script moeten staan (hij loopt naar de deur, hij gaat zitten …… ) moeten eruit om er een vlot lezend verhaal van te maken. Heel vaak worden er ook nogal flauwe grappen gemaakt, en voor een keertje kan dat uiteraard wel maar het wordt echt vervelend als dat tot in den treure wordt herhaald. Dus nee, sorry, dit wordt ‘m niet.
Maar laat dit je vooral niet tegenhouden, misschien vind jij het gewoon wel leuk, die hele andere stijl. Dat mag uiteraard. Gelukkig maar!