Het wordt er niet beter op

Voor de leesclub van de Boekenreizigers lazen we ‘Schotse liefde’ van Lexie Scott, aka Marianne Hoogstraten. Het is een vervolg in elke zin van het woord, het wordt er niet beter op, integendeel.
Het verhaal wordt wel heel erg breed uitgesponnen en in dit deel lezen we dan hoe de zussen het kasteel opknappen, en o ja, enkele geheimen komen aan het licht, dat is zo’n onhebbelijke gewoonte van geheimen, ze blijven nooit geheim. Natuurlijk woekert de jaloezie, dat is een lelijk beestje en dat er wantrouwen heerst ten opzichte van de zussen is ook niet zo abnormaal. Toch staat in dit verhaal, zoal het een goede feelgood betaamt de liefde centraal. Op zich had dat erg mooi kunnen zijn, maar opnieuw verzandt het verhaal in zeemzoeterige taal, helaas.
Bovendien is het eigenlijk een kortverhaal, 100 bladzijden, dus veel meer kunnen we niet vertellen zonder te veel prijs te geven want eigenlijk komt er niks nieuws aan het licht.
Er is nog een derde deel maar dat laat ik absoluut aan me voorbijgaan en ik weet het nu voor in het vervolg: feelgood is niét mijn ding. Ik weet het, er is feelgood en feelgood, maar dit verhaal had totaal geen diepgang. Jammer.