Lezersrecensie
Schrijnend vanuit elk perspectief
Hanneke Hendrix (1980) is schrijver, hoorspel- en podcastmaker. Zij debuteerde in 2012 met de roman De verjaardagen. Dit debuut werd onder meer genomineerd voor de Academia Literatuurprijs en de Dioraphte Literatuurprijs. Haar tweede roman De dyslectische-hartenclub verscheen in 2014 en werd naar het Engels vertaald. Deze tweede roman werd genomineerd voor de BNG Literatuurprijs. Hendrix schrijft voor NRC Handelsblad en geeft les aan de opleiding Creative Writing. In 2018 verscheen haar meest recente roman Aswoensdag.
De verjaardagen gaat over brokkenpiloot Boris, die doorslaat wanneer zijn ouders hem een geheim vertellen dat zijn leven op de kop zet. Het is Boris tegen de rest van de wereld, met uitzondering van zijn buurmeisje Lies. Lies lijdt aan een ongeneeslijke huidaandoening waardoor ze amper buiten komen en lichamelijk contact onmogelijk is. De twee buitenbeentjes groeien naar elkaar toe, met alle gevolgen van dien.
Het verhaal van Boris en Lies, en daarmee tegelijk het verhaal van hun ouders, hun geschiedenis en hun omgeving – het kleine dorp waarin ze wonen -, wordt verteld door een alwetende verteller. Hendrix gebruikt door het hele boek heen subtiele wisselingen in perspectief, soms van de ene alinea naar de andere waardoor ze de lezer bij de les houdt. Steeds opnieuw vraag je je af welk moment vanuit wie bekeken wordt en de innerlijke wereld van de personages wordt uit de doeken gedaan.
Net als in haar tweede roman zijn de sprongen in het verhaal groot, zowel in tijd als in gebeurtenissen. Het spelen met de chronologie maakt het boek interessant en speels. Veel gebeurtenissen zijn daardoor onverwacht, al was het alleen maar vanwege de plotselinge gewelddadige drang die zich in het boek opwerpt. Maar, anders dan in haar tweede roman, weet Hendrix het geheel geloofwaardig te houden en de lezer voor haar beide personages sympathie te laten voelen.
“Buiten regende het. Het weer past zich altijd aan, geloof dat maar, als het regent en je bent in een goede bui vraag je dan maar eens goed af wat je gemist hebt die dag, een noodlot, een voorteken, iets wat zegt dat je het verkeerd hebt.”
De schrijfstijl van Hendrix bewijst dat opsmuk niet nodig is om een indrukwekkend verhaal te vertellen. De stijl is simpel en het ontbreekt aan dramatiek of melodramatische toevoegingen, maar dat maakt het schrijnende verhaal van de De verjaardagen des te indringender. De alwetende verteller, noch de auteur, lijken op enkele wijze commentaar te leveren op de gebeurtenissen, waardoor het oordeel aan de lezer zelf blijft.
Een intrigerend debuut, dat alle lof zeker waard is. Geschikt voor de beginnende literatuurlezer, zowel qua thema’s in het verhaal als de schrijfstijl van Hendrix, ook de korte hoofdstukken maken de roman toegankelijk en tegelijk zit er tussen de regels een wereld om als lezer te ontdekken.
De verjaardagen gaat over brokkenpiloot Boris, die doorslaat wanneer zijn ouders hem een geheim vertellen dat zijn leven op de kop zet. Het is Boris tegen de rest van de wereld, met uitzondering van zijn buurmeisje Lies. Lies lijdt aan een ongeneeslijke huidaandoening waardoor ze amper buiten komen en lichamelijk contact onmogelijk is. De twee buitenbeentjes groeien naar elkaar toe, met alle gevolgen van dien.
Het verhaal van Boris en Lies, en daarmee tegelijk het verhaal van hun ouders, hun geschiedenis en hun omgeving – het kleine dorp waarin ze wonen -, wordt verteld door een alwetende verteller. Hendrix gebruikt door het hele boek heen subtiele wisselingen in perspectief, soms van de ene alinea naar de andere waardoor ze de lezer bij de les houdt. Steeds opnieuw vraag je je af welk moment vanuit wie bekeken wordt en de innerlijke wereld van de personages wordt uit de doeken gedaan.
Net als in haar tweede roman zijn de sprongen in het verhaal groot, zowel in tijd als in gebeurtenissen. Het spelen met de chronologie maakt het boek interessant en speels. Veel gebeurtenissen zijn daardoor onverwacht, al was het alleen maar vanwege de plotselinge gewelddadige drang die zich in het boek opwerpt. Maar, anders dan in haar tweede roman, weet Hendrix het geheel geloofwaardig te houden en de lezer voor haar beide personages sympathie te laten voelen.
“Buiten regende het. Het weer past zich altijd aan, geloof dat maar, als het regent en je bent in een goede bui vraag je dan maar eens goed af wat je gemist hebt die dag, een noodlot, een voorteken, iets wat zegt dat je het verkeerd hebt.”
De schrijfstijl van Hendrix bewijst dat opsmuk niet nodig is om een indrukwekkend verhaal te vertellen. De stijl is simpel en het ontbreekt aan dramatiek of melodramatische toevoegingen, maar dat maakt het schrijnende verhaal van de De verjaardagen des te indringender. De alwetende verteller, noch de auteur, lijken op enkele wijze commentaar te leveren op de gebeurtenissen, waardoor het oordeel aan de lezer zelf blijft.
Een intrigerend debuut, dat alle lof zeker waard is. Geschikt voor de beginnende literatuurlezer, zowel qua thema’s in het verhaal als de schrijfstijl van Hendrix, ook de korte hoofdstukken maken de roman toegankelijk en tegelijk zit er tussen de regels een wereld om als lezer te ontdekken.
1
Reageer op deze recensie
