Deel 2 van een drieluik

Voor leesclub de Boekenreizigers Olv Erna Eikhoudt mocht ik deel 2 van het drieluik van Marja Boomstra, Schreeuwende Stilte lezen. De opvolger van Verdwenen stemmen. Op de cover een foto van een vrouw, hetgeen wat mij betreft niets zegt over het soort boek. Het einde van het boek was nogal abrupt en voor mijn gevoel kunstmatig, om zo nog een derde boek te kunnen schrijven. Het had ook gewoon mogen doorlopen. Ik was geen grote fan van deel 1 en helaas geldt dat ook voor dit boek. Het komt nogal gekunsteld over allemaal, ik begrijp het gedrag van de hoofdpersonen niet goed. We maken dus opnieuw kennis met Elena, die voor de kinderen van weduwnaar Max zorgt, op een engelse stoeterij, met een vijandige familie. De moeder van Max wordt vermoord. Wie kan hierachter zitten? Is Lucas nog in leven? Zou hij ermee te maken hebben? Max gedraagt zich vreemd. Eerst is hij heel flirterig naar Elena, om haar daarna juist weer op afstand te houden. Waarom? Er gebeuren weer vreemde dingen. Elena voelt zich in de gaten gehouden. Wie kan ze nog vertrouwen. Ze voelt zich erg verantwoordelijk voor de kinderen. Opnieuw heb ik moeite met de toegevoegde waarde van Sandra, iemand die een oogje op Max heeft. Er blijkt plots een link te zijn tussen het verleden van Elena, en deze familie waar ze toch heel toevallig is gaan werken. Het raadsel over haar nachtmerries wordt opgelost. Het wordt duidelijk hoe het auto-ongeluk waarbij haar ouders zijn omgekomen, heeft kunnen gebeuren. Op de achtergrond speelt haar vriendschap met Theresia, de rechercheurs Charles en Willem, verhuist de familie naar Napels, is er een geheime deal tussen Elena en Max, het is veel allemaal. Desalniettemin schrijft Marja goed en wil ik nu ook wel graag weten hoe het verhaal zal aflopen.