Nooit alleen thuis

Wat ziet het boek er mooi uit,ik vind de omslag werkelijk prachtig en het nodigt uit tot lezen.
Ik ben benieuwd naar alles wat in mijn huis woont,al weet ik niet zeker of ik het allemaal wel wil weten,maar het is zeker interessant.
Na het boeiende voorwoord ben ik benieuwd naar de rest van het boek.
Er volgen twaalf hoofdstukken met zo nu en dan een tekening of foto
Hoofdstukken zoals : Een onderzoekende geest,de warmwaterbron in de kelder,Te water gaan en Wat heeft de poes naar binnen gesleept?
Gevuld met wetenschap, anekdotes, geschiedenis en persoonlijke informatie.
Uit het hoofdstuk Te water gaan staat bv dit :Met een leger van medewerkers nam Dunn, een professor in toegepaste ecologie aan de North Carolina State University, monsters van de smurrie in honderden douchekoppen en vond een overvloed aan microbiële fauna. Kraanwater zelf, wemelt van amoeben, bacteriën, nematoden en schaaldieren. de wetenschappers gebruiken het woord biofilm ipv smurrie. Eigenlijk had ik dit liever niet geweten,maar het is niet schadelijk....
Erg interessant al kijk je nu wel wat anders naar je douchekop als je doucht denk ik . Maar dat is met meer dingen zo na het lezen van het boek,maar niet op een manier om bang te worden maar om het interessant te vinden.
Het boek heeft mij aangenaam verrast,vanwege de manier waarop alles wordt beschreven,zo boeiend en nergens gortdroge beschrijvingen. Luchtig en met humor en interessant,zo nu en dan afgewisseld door een tekening of foto. Goed gedoseerd!