Het huis aan het strand

Door uitgeverij Luitingh-Sijthoff werd ik benaderd met de vraag of ik 'Het huis aan het strand' wilde recenseren. Dat boek viel mij al direct op, toen ik ervan hoorde en had interesse gewekt. Natuurlijk wilde ik deze dan recenseren en vandaag neem ik jullie mee.

De vormgeving van 'Het huis aan het strand' is sfeervol vormgegeven. Een uitstraling van een boek is (voor mij) al het halve werk. En dit boek heeft zeker uitstraling. Heerlijk zomers: een blauwgeverfde muur, schelpen, roze bloemen en een geheimzinnige brief. Ik vind het helemaal leuk.

In 'Het huis aan het strand' erft Melanie geld van grootmoeder. Alleen blijkt er een voorwaarde verbonden te zijn aan deze erfenis. Het geld moet Melanie besteden aan de aankoop, en opknappen, van een vervallen huis in Rosemary Bay. Een speciale plek waar Melanie en haar oma de zomers altijd samen doorbrachten. Daar ontmoet zij, plaatselijk aannemer, Josh. Hij is de aangewezen persoon om haar te helpen. Alleen heeft hij daar weinig zin en tijd in. Op het moment dat Melanie merkt hoeveel werk er te doen is en spijt begint te krijgen, wordt er een stapel brieven gevonden... met een geheim dat alles op zijn kop zal zetten.

De schrijfstijl is erg fijn. De schrijfster weet je helemaal mee te nemen in het boek, zonder dat je het eigenlijk door hebt! Soms ervaarde ik door die snelheid iets minder binding met de gebeurtenissen en/of personages. Aan de andere kant weet de schrijfster wel de aandacht vast te houden door het geheim met de brieven. Het is interessant en als lezer wil je het verhaal hierachter weten.

'Het huis aan het strand' is een hartverwarmend en zomers verhaal. Ondanks wat dubbele gevoelens tijdens het lezen, weten de personages een plekje in je hart te veroveren. De brieven en zoektocht naar het verleden, vond ik een mooie toevoeging! Het boek dichtslaan met een glimlach is hoe een feelgood hoort te zijn. Hierdoor krijgt het boek van mij 3,5 ster.

Bedankt voor dit recensie-exemplaar!