Verrassende feelgood met humor en toch ook serieuzere thema's

Deze roman bevat werkelijk álle ingrediënten die een goede feelgood nodig heeft. Humor, emoties die alle kanten op gaan, onweerstaanbare mannen én een vleugje bovennatuurlijke magie. Het verhaal leest als een film, verslavend en visueel. Ik kon het niet wegleggen, dus heb ik het in één dag en nacht verslonden.

De tropes liegen er ook niet om: forced proximity, enemies-to-lovers, fake dating, love-at-first-sight, only one bed, grumpy vs. sunshine, soulmates en natuurlijk een heerlijke happy ending. Greenwood verwerkt ze met flair en zelfspot, waardoor het heel oprecht overkomt.

Het verhaal volgt Delphie, die op 27-jarige leeftijd op een bizarre wijze overlijdt en terechtkomt in een surrealistische wachtruimte van het hiernamaals. Daar ontmoet ze Jonah, een super knappe man die meteen aanvoelt als haar zielsverwant. Maar nog vóór hun band echt kan ontstaan, wordt hij teruggestuurd naar de aarde. Delphie krijgt een tweede kans: ze mag terug naar het leven, op één voorwaarde. Ze moet Jonah binnen tien dagen vinden én hem zover krijgen dat hij haar kust. De catch? Hij herinnert zich haar niet meer. Wat volgt is een avontuur vol bizarre situaties, toffe bijfiguren en een rollercoaster aan emoties.

Wat De liefde van mijn tweede leven echt bijzonder maakt, is de originele opzet. Het verhaal begint niet met een ontmoeting in het zoveelste schattige winkeltje of koffietent, maar met Delphie’s dood. De wachtruimte in het hiernamaals is absurdistisch, net als de bewaarder ervan, en geven het boek een magisch-realistische sfeer.
Delphie is bovendien een verfrissend, a-typische hoofdpersonage. Ze is introvert, ontwijkt sociale contacten en is nog maagd. Aanvankelijk voelt ze zich onzichtbaar en niet geliefd, maar gaandeweg blijkt ze best wat in haar mars te hebben. Ze durft te gaan leven, lief te hebben en geliefd te worden.
Haar ontwikkeling is herkenbaar, geloofwaardig en inspirerend. Het zet je als lezer aan het denken: leef ík eigenlijk wel écht?

De bijfiguren, van irritante buurman Cooper tot de excentrieke Mr. Yoon en Merritt zijn allemaal wezenlijke emotionele figuren in dit boek. Het kan niet anders dan dat je aan het eind van het boek alle personages in je hart gesloten hebt.

De liefde van mijn tweede leven is méér dan een grappige roman: het is een ode aan tweede kansen, onverwachte connecties en de kracht van jezelf hervinden. Greenwood combineert de typische romantische tropes met een originele setting en weet daarbij niet alleen te entertainen, maar weet je daarbij ook te raken. Het resultaat? Een hartverwarmend, hilarisch en bij vlagen hartverscheurend verhaal dat nog lang een glimlach op je gezicht zal toveren.