Lezersrecensie
Spannende, gelaagde, emotionele thriller
Met Honderd dagen levert Emelie Schepp een klassieke whodunnit af, maar dan met een moderne, emotionele twist. In het verhaal volgen we Maia, die net een nieuwe start maakt in het Zweedse Motala. Vanaf haar eerste werkdag stort ze zich vol overgave op haar nieuwe functie en krijgt direct een complexe zaak toegewezen. Maia beschikt over het talent om verbanden te zien waar haar collega’s die nog niet opmerken. Maar met haar plichtsgevoel komen er ook schuldgevoelens over of ze er wel genoeg kan zijn voor haar kinderen.
Het boek kent twee sterke verhaallijnen: enerzijds het mysterie rondom de verdwijning van Amanda en moord op haar man, anderzijds het persoonlijke verhaal van Maia’s zoon Tim, die dringend een harttransplantatie nodig heeft. Deze lijnen zijn knap met elkaar verweven en versterken elkaar inhoudelijk. Terwijl Maia zich vastbijt in haar werk, voert ze tegelijkertijd een persoonlijke strijd tegen de klok — een dubbele lading die de spanning voelbaar maakt op meerdere niveaus.
Maia komt als hoofdpersonage overtuigend over: haar gedrevenheid in haar werk, maar ook twijfels en angsten maken haar tot een geloofwaardig, menselijk figuur. Al vraag je je naarmate het boek vordert soms af of er niet teveel grenzen worden overschreden en of het allemaal nog wel geloofwaardig blijft.
Net op het moment dat je denkt te weten wie de dader is, komt er een plottwist en moet je opnieuw een theorie bedenken. Heel knap gedaan. Pas vrij laat kreeg ik in de gaten hoe het daadwerkelijk in elkaar zit. Het lijkt wel alsof iedereen in dit boek iets te verbergen heeft, waardoor je je telkens afvraagt wie te vertrouwen is en wie niet. De spanningsboog is zorgvuldig opgebouwd, met subtiele aanwijzingen en slimme wendingen die je scherp houden en maken dat je wil doorlezen tot het alles duidelijk is.
De urgentie in het verhaal komt niet alleen voort uit het moordonderzoek, maar ook uit de zorgwekkende toestand van Tim. Zal er op tijd een geschikt donorhart gevonden worden? En moeten daarvoor grenzen van menselijkheid en fatsoen worden overschreden? Deze persoonlijke laag geeft het verhaal extra emotionele diepgang. De gevoelens van angst, hoop en machteloosheid worden overtuigend neergezet.
Kortom, Honderd dagen is een razend spannende en gelaagde thriller die zowel het hart als het hoofd aanspreekt. Emelie Schepp bewijst opnieuw dat ze niet alleen een meester is in het construeren van een intrigerend plot, maar ook in het creëren van personages die je bijblijven. Fans van Scandinavische misdaadromans zullen dit boek zeker waarderen.
Ik las dit boek voor de World of Thrillers boekenclub.
Het boek kent twee sterke verhaallijnen: enerzijds het mysterie rondom de verdwijning van Amanda en moord op haar man, anderzijds het persoonlijke verhaal van Maia’s zoon Tim, die dringend een harttransplantatie nodig heeft. Deze lijnen zijn knap met elkaar verweven en versterken elkaar inhoudelijk. Terwijl Maia zich vastbijt in haar werk, voert ze tegelijkertijd een persoonlijke strijd tegen de klok — een dubbele lading die de spanning voelbaar maakt op meerdere niveaus.
Maia komt als hoofdpersonage overtuigend over: haar gedrevenheid in haar werk, maar ook twijfels en angsten maken haar tot een geloofwaardig, menselijk figuur. Al vraag je je naarmate het boek vordert soms af of er niet teveel grenzen worden overschreden en of het allemaal nog wel geloofwaardig blijft.
Net op het moment dat je denkt te weten wie de dader is, komt er een plottwist en moet je opnieuw een theorie bedenken. Heel knap gedaan. Pas vrij laat kreeg ik in de gaten hoe het daadwerkelijk in elkaar zit. Het lijkt wel alsof iedereen in dit boek iets te verbergen heeft, waardoor je je telkens afvraagt wie te vertrouwen is en wie niet. De spanningsboog is zorgvuldig opgebouwd, met subtiele aanwijzingen en slimme wendingen die je scherp houden en maken dat je wil doorlezen tot het alles duidelijk is.
De urgentie in het verhaal komt niet alleen voort uit het moordonderzoek, maar ook uit de zorgwekkende toestand van Tim. Zal er op tijd een geschikt donorhart gevonden worden? En moeten daarvoor grenzen van menselijkheid en fatsoen worden overschreden? Deze persoonlijke laag geeft het verhaal extra emotionele diepgang. De gevoelens van angst, hoop en machteloosheid worden overtuigend neergezet.
Kortom, Honderd dagen is een razend spannende en gelaagde thriller die zowel het hart als het hoofd aanspreekt. Emelie Schepp bewijst opnieuw dat ze niet alleen een meester is in het construeren van een intrigerend plot, maar ook in het creëren van personages die je bijblijven. Fans van Scandinavische misdaadromans zullen dit boek zeker waarderen.
Ik las dit boek voor de World of Thrillers boekenclub.
1
Reageer op deze recensie