Wie creatief schrijft blijft

De roman draait om Maurice Swift, een uitzonderlijk knappe jonge man die zichzelf als schrijver ziet, helaas voor hem bezit hij te weinig creatief vermogen om zelf een sublieme roman uit zijn hoed te toveren.
Op een ander gebied is hij wel uitzonderlijk creatief, al lijkt dat in eerste instantie niet zijn opzet, hij weet zich in de gunst te manoeuvreren bij 2 homofiele briljante schrijvers; hoewel hij zelf geen homo is weet hij wel hun aandacht te vangen en weet zo de ingrediënten van een goede roman bij elkaar te sprokkelen; als deze heren buiten beeld zijn gebruikt hij het werk van zijn vrouw (die ook schrijft) om het onder zijn naam te publiceren en zodoende weet hij een prijs in de wacht te slepen, een plagiator van de bovenste plank.
Het moment breekt aan dat een jonge man op zijn pad komt die graag een biografie over hem wil schrijven, maar diens research levert nogal wat vragen op bij de student en zo brokkelt de status van Maurice stukje bij beetje af.
In eerste instantie dacht ik, nou ik ben toch wel wat beter gewend van John Boyne, maar als het boek de helft is gepasseerd, kwam ik weer helemaal in het verhaal en dat bleef zo tot de laatste letter, ik stel na dit boek dat John Boyne mijn favoriete schrijver is van dit moment.