Heerlijke roman

(geschreven in 1859)
De heer Oblomov is een landeigenaar met meer dan 300 boeren. (Boeren waren in die tijd in Rusland nog lijfeigenen, zoals je ook leest bij Gogol. De “dode zielen” zijn ook gewoon dode boeren.)
Oblomov is een brave burger die veel zit te denken, maar heel moeilijk in actie komt.
Hij maakt wel plannen, maar moet er toch altijd nog eens over nadenken.
Dat resulteert in grappige situaties en toch ook wel een beetje in ongeduld bij de lezer.
Je zou hem soms wel een zetje willen geven.
Hij laat het beheer van zijn landgoed over aan een vreemde, die daar natuurlijk schaamteloos van profiteert. Hij zou zich best eens zelf naar dat landgoed begeven, om orde op zaken te stellen, maar daar moet hij toch eerst eens over nadenken.

Eigenlijk verlangt Oblomov gewoon terug naar de sfeer van zijn kindertijd.
Als kind werd hij overdreven in de watten gelegd. Zijn ouders voerden niets uit en werden gediend door een hele schare personeel.
Zo heeft de adel van generatie op generatie geleefd, in Rusland (en elders in Europa), en zo wil Oblomov ook leven, rustig en met veel lekker eten en lekkere wijn.
Kabbelend...
Maar dan wordt hij verliefd (!) ...op Olga, een vrouw die meer van het leven verwacht.
Oblomov wordt wakker.
Maar, … hij vervalt o zo makkelijk weer in die lethargie. Hij kan niet anders.
Zijn beste vriend noemt het gewoon “oblomovisme”.
Oblomovisme is het probleem.
Een schitterend boek. *****
Citaat:
“En het kind bekeek alles en nam alles waar met zijn kinderverstand en niets ontging hem. Het zag hoe na de nuttig bestede en drukke ochtend de middag en het middagmaal aanbraken.
De middag is heet; er is geen wolkje aan de hemel. De zon staat onbeweeglijk boven je hoofd en verschroeit het gras. Er is geen zuchtje wind en de lucht hangt doodstil. Geen boom die ritselt, geen water dat stroomt; boven het dorp en de velden hangt een doodse stilte – net alsof alles is uitgestorven. In die leegte klinkt luid en van verre een menselijke stem. Op vijftig meter afstand kun je een kevertje voorbij horen vliegen en zoemen, en uit het dichte gras klinkt luid gesnurk alsof iemand daar is neergevallen en heerlijk ligt te slapen.”