Duister. Indrukwekkend.

Het boek begint met een intrigerende proloog waarin de schrijver zijn lezers toespreekt, waarvan je hoe verder je vordert in het boek zin voor zin meer gaat begrijpen.

In Stockholm wordt een man neergestoken, die onderzoek deed naar extremistische politieke groeperingen. Uit zijn aantekeningen blijkt dat er nog meer mensen in gevaar zijn. Rechercheur Leo Junker raakt al snel verstrikt in een duister politiek steekspel tussen radicaal-links en -rechts.

Besmeurde sneeuw is het tweede deel van een aangekondigde trilogie met deze rechercheur in de hoofdrol. In het eerste deel maken we dus al kennis met hem en zijn persoonlijke problemen, zijn trauma en ongemakkelijke relatie. Het kan voor de context handig zijn om dit al gelezen te hebben voordat je dit tweede deel oppakt, maar het verhaal staat wel op zichzelf.

Besmeurde sneeuw pakt me gelijk door het mooie, vloeiende taalgebruik. Deze schrijver is heel bijzonder. Hij schrijft nooit agressief, terwijl er best geweld in voorkomt. Carlsson laat ons meeleven met Leo Junker, in zijn innerlijke strijd tegen zijn pillenverslaving. Om als volwaardig lid van het politieteam mee te kunnen blijven draaien, zet Junker alles op alles om volwaardig mee te draaien in zijn team. Hij roept sympathie op, ondanks zijn fouten. Je voelt zijn pijn, je hoopt dat hij niet verzuipt in zijn persoonlijke problemen, relatieproblemen en verslaving. Hij doet alle moeite om meer onheil te voorkomen, waarin hij wordt tegengewerkt door de Zweedse veiligheidsdienst.

Parallel loopt het leven van twee jonge mannen die veel foute keuzes achter zich hebben tegen de achtergrond van actuele thema’s zoals links- en rechtsextremisme. In de loop van het boek verschuift de aandacht meer en meer naar de extreemrechtse partij en organisaties en de jongen die daar tegen wil en dank in verzeild is geraakt. Deze verhaallijn gaat kriskras door de tijd, waar we op den duur aankomen bij die 12e december, de dag waarmee het boek begint.
Besmeurde sneeuw is dus geen who-dunnit, omdat er geen geheim van gemaakt wordt wie er achter de moorden en aanslagen zitten.

De hoofdstukken over de extreemrechtse partij is heel uitgebreid, met veel detail geschreven, maar mijn persoonlijke voorkeur ligt wel bij die over het politieonderzoek, hoewel beide lijnen natuurlijk onvermijdelijk samenkomen. Dit alles speelt tegen achtergrond van de Zweedse kerstperiode: het Lucia-feest dat als onschuldige getuige overal weer opduikt.

De finale is bloedstollend, maar er blijven nog vragen onbeantwoord. Misschien horen we die in het volgende deel?

Indrukwekkend. Duister. Smaakt naar meer.