Heerlijk boek weer.

Op kerstavond 1959 vindt in een klein Australisch dorp raadselachtige moordzaak plaats.
In 2018 krijgt de Londense journaliste Jess een onverwacht telefoontje, dat haar direct doet afreizen naar Australië.
Wat volgt is een zoektocht naar het verleden, naar familieverbanden en geheimen die nooit verteld werden.

Ik ben een fan van Kate Morton’s boeken. Deze auteur verweeft altijd historie met de moderne tijd door twee tijdlijnen te gebruiken. Ik hou daarvan.Net als familiegeheimen die generaties blijven sluimeren.

Net als The Clockmaker’s Daughter vond ik het begin van Homecoming erg lang uitgesponnen. Het bleef lang onduidelijk over wie het ging en dat hield 40 pagina’s aan. Nu doet Morton niets zonder reden, maar ze heeft soms wel heel veel woorden nodig om haar lezers op het punt te krijgen dat in haar hoofd zit. Wat de lezer krijgt is een wel heel uitgebreide, subtiel gedoseerde kennismaking met de personages, hun familiegeschiedenis en leefwereld. Ik wist na die veertig bladzijdes in ieder geval wie Percy is en wat zijn rol in het verhaal is, maar hoewel heel onderhoudend geschreven, had het beslist korter gemogen.
Aan de andere kant worden ze op deze manier wel heel vertrouwd, het lijkt alsof ik naast ze zit op de bank, Het zorgt er wel voor dat de personages niet alleen maar namen zijn in het verhaal, maar echte personen. En dit blijkt gaandeweg wel degelijk heel belangrijk te zijn. Er gebeurt zo veel in dit verhaal, dat de achtergrondinformatie gewoon noodzakelijk was. Ieder personage heeft de een rol, hun rollen grijpen in elkaar, allemaal zijn ze onmisbaar, allemaal leven ze echt voor je ogen.

Op een beschrijvende manier, zonder actieve handelingen, komen we gebeurtenissen in het verleden te weten. Als in een reportage, of krantenverslag. We zijn honderd pagina’s verder als ik het gevoel krijg dat de introducties klaar zijn. Langzaam is duidelijk gemaakt hoe mensen en gebeurtenissen in elkaar grijpen. En dan pas begint het echte, actieve verhaal van Jess en Nora.

Ondanks nogal uitgesponnen, heeft Morton een heel boeiende manier van schrijven en vertellen. Het is niet zo dat het saai is, ik blijf benieuwd naar de gebeurtenissen, ook omdat ze op een slimme manier steeds kleine tipjes van de sluier oplicht. Ze laat je de zinderende hitte van Australie voelen, de beschrijvingen van de omgeving, de geur, de geluiden suggererende dat je er middenin zit. Je voelt mee met elk personage. Des te opvallener is het dat Morton zo weinig aandacht besteed aan de uiterlijke kenmerken van hen. We weten niet hoe ze eruit zien, welke kleding ze dragen.

Homecoming is dan wel geen thriller, maar Morton kan goed spanning opbouwen en geheimen laten sluimeren, waar je als lezer gewoon méér van wil weten. Het boek is geweldig opgebouwd, alle lijntjes uitgewerkt, – bijna – niets wordt aan de verbeelding van de lezer overgelaten.

En de cliffhanger aan het eind van hete eerste hoofdstuk, die naar méér smaakte, wordt op geniale wijze pas tegen het einde pas hervat.

Homecoming is weer een geweldig boek van Kate Morton