Indringend debuut.

Het duurt even voordat duidelijk is van welk misdrijf Jonathan verdacht werd. Pas na ongeveer eenderde deel van het boek laat de schrijfster een paar hints vallen, tot de beschuldiging iets na de helft benoemd wordt.

Hoe fascinerend om zo precies te weten wat er in Jonathan omging, wat er speelde, wat zijn gedachtes waren. En ook wat er gebeurt in het heden, opnieuw, wat het met hem doet, zijn wanhoop en hoe hij uit alle macht tegen zichzelf vecht. De strijd die hij dreigt te gaan verliezen.

Indringend met veel oog voor details geschreven. Je zit helemaal in het hoofd Jonathan en volgt zijn gedachtengang op de voet. Zo ben je dus getuige van de strijd die hij met zichzelf voert. Zijn wil om ‘beter’ te worden, zoals hij het noemt. ‘Een beter mens. Een nieuw mens.’

De natuurmens Jonathan, dol op zijn hond en op vissen, doet vreselijk gedisciplineerd zijn best om aan het reintegratieprogramma van de gevangenis mee te werken. Ongelofelijk plichtsgetrouw zorgt hij volgens een strak rooster voor zijn moeder en voor de vis in het aquarium, voornamelijk om te laten zien hoe hard hij zijn best doet.

De totaal onverwacht ontknoping laat zien hoe zelfopoffering tegelijkertijd een overwinning kan zijn.

Wat is dit knap geschreven.