Een heel ander soort thriller

Wim Bax werkte als acteur en als scenarioschrijver voor tv en theater. Na een kort verhaal (2016) verscheen in 2022 Hou het stil, zijn eerste thriller. Verloren pelgrim is zijn tweede.

Als er langs de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella een Amerikaanse priester met doorgesneden keel wordt aangetroffen, arresteert de politie al snel de Nederlander Johan Ordelman. Deze man blijkt al jaren rond te hangen langs de route. Hij beweert een medium te zijn, lijkt vriendelijk en ongevaarlijk. Toch haalt de politie psychiatrisch hulpverlener Bruno Mena Solano erbij, maar ook hij krijgt heel moeilijk hoogte van de Nederlander.

Bruno is de basisfiguur van het verhaal. Middelbare leeftijd, resoluut en zelfverzekerd in zijn werk als hulpverlener, maar privé heel besluiteloos. Hij is niet gelukkig, heeft teveel mensen om zich heen verloren, en weet niet hoe hij zijn leven weer op de rails moet krijgen.

De kwestie rond de dood van de Amerikaanse priester is al vrij snel opgelost, maar dan gaat het verhaal een heel andere kant op en dit maakt Verloren pelgrim dan ineens tot een heel ander soort thriller

Door emotionele gebeurtenissen in zijn privéleven gaat Bruno bijna onderdoor aan hallucinaties, nachtmerries en onverklaarbare voorvallen. Zijn paniekaanvallen zijn indringend beschreven, Bax laat Bruno zijn rouw weer herbeleven in prachtig proza, waarbij we diep in zijn ziel kijken. Ik ruik en poef het Spaanse landschap, ik voel de ongemakken van de zware pelgrimstocht, de auteur slaagt erin om zo’n lezer alles mee te laten beleven. Uit zijn nawoord blijkt dat hij het gebied zelf ook goed kent.

Bijna rijst de vraag of Verloren pelgrim wel een thriller is. Maar dan komt er opnieuw een wending. Bax davert vervolgens naar een slot dat zowel overdonderend is als dramatisch, bovendien totaal onverwacht en verbijsterend.

Verloren pelgrim is hoogst origineel, bepaald geen dertien-in-een-dozijnthriller. Het smaakt zeker naar meer van deze auteur.