Moordenaar zonder gezicht

Van de Kurt Wallander-reeks van Henning Mankell had ik al het een en ander voorbij zien komen in boekengroepen op Facebook. Met name de vele negatieve berichten over het personage Kurt Wallander vielen me op. Het eerste deel van de reeks had ik toevallig van mijn tante gekregen en na maanden uitstellen besloot ik het toch maar te lezen.

Het verhaal begint op het Zweedse platteland met de buren van de slachtoffers, een paar oude boeren, waarvan de man merkt dat er iets aan de hand is. Uiteindelijk besluit hij op het huis af te gaan en ziet dan dat de buurvrouw vast gebonden is en kan alleen een been van de man zien. Hij belt de politie en vanaf dan begint de zoektocht naar de daders. Hoewel ze proberen de zaak zoveel mogelijk buiten de publiciteit te houden, maar dat lukt niet altijd even goed. Hierdoor komen er problemen bij, waardoor het team het zwaar te verduren krijgt.

Het verhaal op zich is heel erg sterk, het is erg goed geschreven.Toch ben ik het eens met velen anderen als het om Kurt gaat. Het is gewoon een chagrijnige klootzak die vooral zichzelf heel erg zielig vindt, terwijl hij tegelijkertijd niet eens aan zichzelf denkt. Zijn personage maakte het boek ietwat vervelend om te lezen. Ik ergerde me zodanig aan het personage dat ik heb besloten de rest van de reeks (voorlopig) niet te gaan lezen, maar wel op zoek te gaan naar andere boeken van dezelfde schrijver. De schrijfstijl van Henning is fijn, dus wie weet kan ik het beter vinden met de personages in zijn andere boeken.