Lezersrecensie
Niet voor iedereen
The Deep van Nick Cutter is helaas niet vertaald naar het Nederlands, wat jammer is omdat daardoor veel mensen dit geweldige boek zullen missen.
In het kort behandelt het boek een mysterieuze ziekte genaamd 'The ‘Gets', die zowel mensen als honingbijen treft:
"It causes people to forget—small things at first, like where they left their keys... then the not-so-small things like how to drive, or the letters of the alphabet. Then their bodies forget how to function involuntarily... and there is no cure."
De oplossing lijkt zich te bevinden op de bodem van de Marianentrog, het diepste punt ter wereld. Luke krijgt een oproep van zijn broer Clayton, een zeer eigenzinnige en geniale wetenschapper die zich in een laboratorium op de zeebodem bevindt. (Hoe claustrofobisch kan het zijn?) Hij vraagt Luke om hem op te zoeken.
Het is zeker horror, maar wel horror van de bovenste plank. Dit boek bezorgde me kippenvel en deed me huiveren, en ondanks dat ik veel heb gelezen in dit genre overkomt me dat zelden.
Op Goodreads variëren de beoordelingen van 1 tot 5 sterren. Het boek is controversieel, maar controversie is volgens mij het hoogste wat een kunstenaar kan bereiken.
Het is niet voor tere zieltjes, en dat bedoel ik oprecht. Het is zeker niet voor iedereen. Mens noch dier worden gespaard in dit boek, dat een combinatie lijkt van topfilms en boeken in het genre. Je vindt raakvlakken met bijvoorbeeld It, Alien, The Abyss, The Shining en The Thing, enzovoort.
Voor mij overstijgt Nick Cutter met dit boek zelfs de 'King'. Ik vond dit boek ook veel sterker dan het werk van bijvoorbeeld Thomas Olde Heuvelt.
Cutter is op zijn best als hij alledaagse dingen in horror omzet. De eenvoudigste verdwijning van het zoontje van de hoofdpersoon zorgt voor afgrijzen. Ook de manier waarop de moeder van de hoofdpersoon lijdt aan een eetverslaving en haar gezin terroriseert, is angstaanjagend. Je gaat ook heel anders naar honingbijen kijken. Het feit dat er zich een lieve labrador in het laboratorium bevindt, doet je af en toe huiveren.
De broer van de hoofdpersoon, Clayton, deed me denken aan de dokter in 'De Engelenmaker'. Maar ik vond dit personage enger. Ongetwijfeld een van de koudste karakters ooit beschreven.
Voor iedereen die graag in het horrorgenre leest, is 'The Deep' een niet te missen ervaring. Ik ga snel 'The Troop' lezen; die schijnt nog beter te zijn.
In het kort behandelt het boek een mysterieuze ziekte genaamd 'The ‘Gets', die zowel mensen als honingbijen treft:
"It causes people to forget—small things at first, like where they left their keys... then the not-so-small things like how to drive, or the letters of the alphabet. Then their bodies forget how to function involuntarily... and there is no cure."
De oplossing lijkt zich te bevinden op de bodem van de Marianentrog, het diepste punt ter wereld. Luke krijgt een oproep van zijn broer Clayton, een zeer eigenzinnige en geniale wetenschapper die zich in een laboratorium op de zeebodem bevindt. (Hoe claustrofobisch kan het zijn?) Hij vraagt Luke om hem op te zoeken.
Het is zeker horror, maar wel horror van de bovenste plank. Dit boek bezorgde me kippenvel en deed me huiveren, en ondanks dat ik veel heb gelezen in dit genre overkomt me dat zelden.
Op Goodreads variëren de beoordelingen van 1 tot 5 sterren. Het boek is controversieel, maar controversie is volgens mij het hoogste wat een kunstenaar kan bereiken.
Het is niet voor tere zieltjes, en dat bedoel ik oprecht. Het is zeker niet voor iedereen. Mens noch dier worden gespaard in dit boek, dat een combinatie lijkt van topfilms en boeken in het genre. Je vindt raakvlakken met bijvoorbeeld It, Alien, The Abyss, The Shining en The Thing, enzovoort.
Voor mij overstijgt Nick Cutter met dit boek zelfs de 'King'. Ik vond dit boek ook veel sterker dan het werk van bijvoorbeeld Thomas Olde Heuvelt.
Cutter is op zijn best als hij alledaagse dingen in horror omzet. De eenvoudigste verdwijning van het zoontje van de hoofdpersoon zorgt voor afgrijzen. Ook de manier waarop de moeder van de hoofdpersoon lijdt aan een eetverslaving en haar gezin terroriseert, is angstaanjagend. Je gaat ook heel anders naar honingbijen kijken. Het feit dat er zich een lieve labrador in het laboratorium bevindt, doet je af en toe huiveren.
De broer van de hoofdpersoon, Clayton, deed me denken aan de dokter in 'De Engelenmaker'. Maar ik vond dit personage enger. Ongetwijfeld een van de koudste karakters ooit beschreven.
Voor iedereen die graag in het horrorgenre leest, is 'The Deep' een niet te missen ervaring. Ik ga snel 'The Troop' lezen; die schijnt nog beter te zijn.
1
Reageer op deze recensie
