Ons geheim: Allemaal net niet

De uitgangssituatie kon niet exemplarischer zijn. Twee studiegenoten met beide een universitaire opleiding komen elkaar tegen op de receptie van een van hen, Nico Sibelijn . Dit ter gelegenheid van Nico ‘ s benoeming tot hoogleraar. Intussen is het de ander, Jelmer, hoofdfiguur van het verhaal, een stuk minder goed vergaan. Ontslagen als docent op de middelbare school en financieel afhankelijk van zijn vrouw en vader van een dochter Hanneke, met het syndroom van Down, Hanneke wordt niet geaccepteerd door Jelmer’s vrouw Paula, die hardnekkig weigert ook maar iets voor Hanneke to doen.
Nico lijkt in alles de tegenpoot van Jelmer, succesvol, getrouwd met een gevierd operazangeres. Hij laat zich erop voorstaan een steen ontdekt te hebben op een gezamenlijke tocht met Jelmer in de Ardennen
Aanvankelijk twijfelt Nico om de uitnodiging te accepteren Hij zegt hierover: “ 'Al die jaren is wel zijn adres in mijn adresboekje blijven staan, verschillende keren gewijzigd. Bij aanschaf van een nieuw adresboekje schreef ik het er trouw weer in over, al was het maar omdat ik wist dat hij nog niet tot de doorgestreepte doden behoorde, die van zo’n boekje om de zoveel tijd een kerkhofregister maken.” (pag 5 geheime kamers)
Een van de redenen om toch naar de receptie te gaan is de hoop van Jelmer op een weerzien met Daphne, de vrouw van Nico waarop Jelmer al sinds hun gezamenlijke expeditie naar de Ardennen in stilte verliefd is. Tijdens die expeditie vond Nico de steen die zijn carrière een boost zou geven en naar hem vernoemd zou worden: De steen van Sibelijn Terwijl Jelmer vergiftigd water drinkt en op aanraden van Daphne (toen nog vriendin van Nico in het ziekenhuis belandt.Later wordt op een steenworp afstand van dat bewuste ziekenhuis een straat naar Nico vernoemd.
Net niet
Nu ontspint zich een schitterend verhaal waarin Brouwers” vol op het orgel gaat” om in zijn barokke stijl en zijn prachtig vileine humor de lezer weet te boeien tot het verassende eind waar tot mijn verbazing dit Eén raamvertelling blijkt te zijn.
Aanvankelijk lijkt een verhaal te worden van winnaars en verliezers en geheimen. Dit is echter geenszins het geval. In een interpretatie van Bart Vervaeck in” lexicon van literaire werken 1989-2014 pag
Vervaeck stelt hierin : “ Het duidelijkste voorbeeld daarvan is zijn net-nietrelatie met Daphne. Hoewel het niet tot een echte verhouding komt, beheerst deze relatie zijn hele leven. ‘Tot welke van haar levens behoorde ik, zo ik er al toe behoorde,’ vraagt Jelmer zich af. ‘En welke realiteit bekleedde zij eigenlijk in mijn bestaan?’ Daphne mag dan een ‘fantasiegeliefde’ zijn, ze heeft wel degelijk een heel reële invloed op het leven van Jelmer: ‘Wat er concreet of semi-concreet is voorgevallen, heeft in ieder geval ook mijn leven verscheurd”
Geheimen deel je met god( pag 50)
Ook het hebben van “ geheimen en geheime kamers is een kernpunt van het boek.Zo is niet alleen de affaire tussen Jelmer en Daphne getracht geheim te houden. Ook doet men geheimzinnig over dochter Hanneke s Down syndroom. Het is vaak met het delen van geheimen dat de problemen beginnen. Dat gebeurt ook in dit boek. Als mijn of jouw geheim ons geheim wordt betekent het vaak het einde van het geheim.
Het lijkt wel dat het hebben van geheimen als een soort Pavlov reactie leidt tot roddels. In een magnifiek deel laat Brouwers zien wat er kan gebeuren als geheimen of vermeende geheimen in handen komen van de roddelpers. Alhoewel het boek 25 jaar oud is, lijken de passages over de roddelpers als waren ze gisteren geschreven.
Dit deel eindigt in een boeiende apotheose waarin Brouwers wederom verrast.

Ik heb genoten van dit heerlijk “vileine boek” prachtig geschreven maar Brouwers.’s Meesterschap was al lang geen geheim meer.