De directeur van de botsautootjes, verhalen, nostalgie en ouwe liefdes

Ik benijd de schrijvers van de boekenweekgeschenken niet. Zij moeten in een redelijk kort tijdsbestek een volwaardig product maken wat in het betreffende jaar zonder twijfel het meest gelezen boek zal zijn.
De geschiedenis van het boekenweekgeschenk leert dat er maar weinig boeken zijn die later nog veel gelezen worden. In ieder geval is Oeroeg van Hella Haasse de spreekwoordelijke uitzondering.
In 2022 viel Ilja Leonard de eer te beurt het geschenk te mogen schrijven. Ik las een ontzettend leuke novelle/korte roman over een illusieloze vrouw, van middelbare leeftijd, bij wie de sherry rijkelijk vloeit. Zij bestiert de plaatselijke bibliotheek en haar favoriete auteur (Pfeijffer zelf) komt voor een lezing en zij mag hem ontvangen. Via een associatie denkt de hoofdfiguur terug aan haar eerste liefde in Italië. Via deze herinnering en de ontmoeting met haar favoriete schrijver komt de” ingeslapen” hoofdfiguur tot leven en beleeft mooi avontuur waarin enkele raadsels uit het verleden met name over haar eerste liefde, deels opgelost worden tegen de achtergrond van de coronapandemie.
Een prima verhaal. Als subthema loopt het thema:”verhaal”. De verhalen die je zelf construeert, de verhalen die anderen vertellen en “de officiële ” verhalen over gebeurtenissen willen nog wel eens verschillen en ieder maakt zijn eigen verhaal en pas door confrontatie met andere verhalen weet je pas of jouw versie een beetje klopt. De spanning tussen feit en fictie is dan ook een belangrijk thema. In een interview met het Parool zegt Pfeijffer Het is in toenemende mate lastig om een scheidslijn te trekken tussen feit.( bron : Sandra Donker Het Parool 13 april 2022)
Met doodsdreiging op de achtergrond
De achtergrond van de Coronapandemie is een goede vondst omdat “doodsdreiging “ de communicatie en ook gedrag beïnvloedt en mensen soms over, hun eigen schaduw laat springen.
Verder mag het geen verrassing zijn dat Pfeijffer weer alle registers van zijn taalvirtuositeit opentrekt: zo beschrijft hij: “de bekende schrijver” (hijzelf als iemand die eruitziet als de directeur van de botsauto’s en over de cliffhanger merkt hij op ' Je kunt een circusshow niet eindigen met tromgeroffel omdat je kaartjes wilt verkopen voor de volgende voorstelling'

Kortom veel te genieten in dit boekenweekgeschenk uit 2022. Soms een beetje op het randje van egotripperij maar dan weer gemodereerd door gezonde zelfspot maar het verhaal verrast en dwingt respect af. Dit is in letterlijke zin Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek.