Italiaans vuurwerk

Zijn professionele kookpotten heeft hij al sinds lange tijd in de steek gelaten. De Italiaanse auteur Sandrone Dazieri (1964) schrijft nu voltijds spannende boeken. Dood de Koning, uit het Italiaans vertaald door Irene Goes en Astrid Molenberg, is het laatste deel van de trilogie met het extraordinaire en gouden duo Colomba Caselli en Dante Torre. Deze laatste is haar beste – zeg maar enige – vriend.

Colomba leeft afgezonderd, terwijl ze haar uiterste best doet om te recupereren van de schade die ze eerder heeft opgelopen. Het spook uit haar verleden is nog lang niet verdreven. Hij, Dante, is ontvoerd en blijft veel te lang spoorloos. Ze heeft hem echter heel dringend nodig, wil ze een beestachtige familiemoord oplossen. Alleen Tommy heeft de slachtpartij overleefd; de jongen kan echter niet praten. Hoe dieper ze graaft, hoe meer Colomba beseft dat ze zonder de hulp van haar vriend niet verder geraakt.

“Donker. Dante krijgt geen adem. Het donker drukt op hem als cement, het vermorzelt hem, verbrijzelt zijn botten. Dringt zijn mond binnen, zijn longen. Schreeuwen lukt niet.”

Qua sfeer en spanning zit het vanaf het eerste hoofdstuk meteen bijzonder goed. Dazieri schept een fascinerende wisselwerking tussen Colomba en Dante. De twee protagonisten maken een evolutie door; net zoals in de vorige boeken Dood de Vader en Dood de Engel. Het duurt eerst wel even vooraleer de uitzonderlijk intelligente Dante Torre zich voluit kan geven. Zodra dit wel het geval is, loopt het helemaal op wieltjes en is het van ‘boom shakalaka’!

Stap je helemaal blanco in Dood de Koning, dan verlies je essentiële informatie en mis je een flink stuk verleden van de hoofdpersonages. Een bondig ‘wat voorafgaat’ aan het begin van een aantal hoofdstukken, is bijzonder handig als een opfrisser voor het geheugen. Zeker als je de vorige twee verhalen hebt gelezen. Toch houdt dit de vaart ietwat tegen. Ook flirt Dazieri bij momenten met de grens van het geloofwaardige, of schroeft een en ander op.

“Ze zag de elektroden waarmee de pop was volgeplakt, de lege infuuszakken die aan zijn broodmagere armen hingen. Ze zag de intubeerbuis die in zijn keel verdween, lucht pompte. Toen zag ze dat het geen pop was. Het was een mens.”

Dood de Koning is samengesteld vanuit een intelligente constructie en een fors plot. Een knap verteld verhaal, weergegeven in een prompte taal. Hoe kan het ook anders, met een Italiaanse auteur aan het roer. Boeiende thema’s zoals autisme en kameraadschap krijgen een prominente plek in het boek. Vol bezieling zet Sandrone Dazieri een demonische thriller neer, waarin hij bloed en gruwel in geen geval uit de weg gaat.

De ‘koning van de Italiaanse thriller’ schotelt de lezer zeker geen dolend verhaal voor. De knaller van het eindschot is de ideale afsluiter van een enorm boeiend, mysterieus drieluik. Verwikkelingen, tot en met de stevige epiloog, eisen de aandacht constant op. Italiaans vuurwerk.