Spookverhaal veilig ingekapseld in een thriller

De Canadese Simone St. James schrijft met Gebroken meisjes haar zesde boek; Iris Bol en Marcel Rouwé leveren een mooie vertaling af. Dit is trouwens p as het eerste verhaal van de schrijfster dat naar het Nederlands is vertaald.

“Ja, ze schrok ervan. En ze was verrast. Maar een deel van haar voelde slechts acceptatie. Een deel van haar had eigenlijk niets anders verwacht. Uiteraard lagen hier lijken. Dit was per slot van rekening Idlewild Hall.”

Het boek opent met een proloog die zich afspeelt in Vermont; het is 1950. Een tienermeisje wordt achternagezeten door een spookachtige verschijning. Ze rent voor haar leven door de bossen richting Idlewild Hall, een meisjesinternaat. Meteen hierna verspringt het verhaal naar 2014 en maakt de lezer kennis met journaliste Fiona Sheridan. Ze heeft twintig jaar geleden haar zus verloren na een moord vlakbij de kostschool. De moordenaar zit achter slot en grendel; de zaak lijkt opgelost. Fiona denkt daar helemaal anders over, zeker wanneer tijdens restauratiewerken aan het domein Idlewild Hall huiveringwekkende vondsten worden blootgelegd. Samen met haar vriend Jamie, die politieagent is, gaat ze op speurtocht. Het verleden en de echte waarheid komen nu wel heel pijnlijk dichtbij. Spookt het ginds?

De twee verhaallijnen lopen naast elkaar. De lezer slingert constant heen en weer tussen 1950 en 2014; dit verloopt echter rimpelloos. Telkens duidt de auteur heel keurig aan, wanneer de gebeurtenissen in het nieuwe hoofdstuk plaatsvinden, alsook welk personage in de belangstelling staat. In 1950 volg je vier meisjes uit het beruchte internaat. Elk met een eigen beladen rugzakje. In het verleden ligt de klemtoon eerder op het paranormale. Dit deel komt nog beter tot zijn recht als je je eigen fantasie de vrije loop laat. In de tweede verhaallijn - het heden zeg maar – word je geconfronteerd met de zoektocht van Fiona en Jamie. Het is duidelijk het echte thrillergedeelte in het boek. Precies omwille van de mix van de twee totaal van elkaar verschillende soorten vertellingen, is Gebroken meisjes niet echt een hoogvlieger qua spanning. Tevens duurt het een hele tijd vooraleer de vaart helemaal in het boek zit. In het verhaal over het heden (met Fiona en Jamie) helpt het toeval wel eens een handje. Toch maakt de stevige constructie veel goed.

“Mary Hand, Mary Hand, dood en begraven onder de zoden van het land…”

De auteur diept haar belangrijkste hoofdpersonages mooi uit. Maar wie is toch die mysterieuze Mary Hand? Geen probleem, dit wordt helemaal duidelijk tijdens het lezen. Op een fijngevoelige wijze geeft St. James de stemming weer; ook de setting is heel aantrekkelijk ingekleurd.

Vaardig mengt Simone St. James twee verhalen met elkaar. Haar schrijfkunsten staan garant voor haast vierhonderd toegankelijke pagina’s vol leesplezier. Gebroken meisjes is een spookverhaal, veilig ingekapseld in een thriller.