Aardige wielerroman mist grinta

Beroemde, beruchte Tourcols beklimmen met de fiets: voor veel fanaten van de tweewieler een doel, of een droom.

“Ondanks steile stukken van rond de negen procent reed hij soepel op zijn een-na-kleinste verzet omhoog. Dat ik gisteren die 27 heb laten monteren is mijn verstandigste besluit sinds jaren, dacht hij. Mijn tandwiel voor moeilijke tijden.”

Vijf jeugdvrienden, intussen gerijpte veertigers, genieten elke zomer van een weekje vrijheid in la douce France. Een fietsvakantie, alsof het een lieve lust is. Dit keer staat de immens lastige wielerwedstrijd ‘La Marmotte’ op het programma. De lat moet immers hoog genoeg liggen. Een helse tocht van 175 kilometer op en over de Franse Alpen; in totaal vier wereldberoemde en gevreesde cols overwinnen. Voor de vijf mannen wordt het lekker afzien bij de beesten...

Op de helling bevat dagboekfragmenten van Thomas, het hoofdpersonage. De voorbereiding van ‘La Marmotte’ krijgt heel wat aandacht, alsook het relaas van de enorm lastige tocht. Thomas en Jaap zijn bijzonder ambitieus; de drie andere heren blijven meer op de achtergrond. Het wordt wellicht een keihard duel, op de flanken van de Alpen. Ze hopen op eeuwige roem. Hun vriendschap staat – letterlijk en figuurlijk - op de helling.

Met dit boek schreef Boudewijn Smid (1964) zijn romandebuut, dat voor het eerst verscheen in 2008. Onlangs kwam de zesde, herziene druk op de markt. Op zich een interessant verhaal, met groot potentieel. De definitieve uitwerking ervan is echter niet wereldschokkend. Toegankelijk en onderhoudend, dat is het zeker wel. De auteur hanteert een uitgesproken mannelijke taal en maakt handig gebruik van het wielerjargon. Verder lees je het boek zonder enige inspanning uit; jammer dat je diepgang mist. Tot overmaat van ramp zijn de dialogen erg mager. Hiertegenover staat het streven van de vijf vrienden naar een prachtprestatie in de Alpen. Tijdens het ritverslag bewijst Boudewijn Smid dat hij helemaal thuis is in het wielerjargon. Op de helling is ideaal leesvoer voor menig recreatief fietser of Tour de France-bewonderaar. Het kost Thomas bloed, zweet en tranen om die fameuze bergen te overwinnen.

“Als alle mannen van in de veertig toe zouden geven aan hun wedergeboorte – want dat is een midlifecrisis – raakt de maatschappij ontwricht. Daarom wordt er een taboe van gemaakt.”

De vrienden denken na over het vervolg van hun leven. Het belangrijkste thema is evenwel hechte vriendschap en hoe die ontaardt in onderlinge rivaliteit en jaloersheid. In ieder geval, zeker tussen de kameleon die Jaap is en de overpeinzende en eerder gesloten Thomas. Logisch ook dat het wielrennen de rode draad is in het verhaal. Jammer genoeg geen luid gejodel of laaiend applaus van de supporters. Een aardige wielerroman waarin grinta ontbreekt.